Από την ψήφο εμπιστοσύνης στα…κάγκελα ένα τσιγάρο δρόμος – του Αχιλλέα Τσακαλίδη
Δεν ξέρω τι εικόνα αφήνει σε σας το πολιτικό σκηνικό της χώρας, μετά και την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, αλλά σε μένα μόνο εμπιστοσύνη δεν παρέχει η εικόνα που παρουσίασε το Κοινοβούλιο, το τριήμερο της συζήτησης επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Η εικόνα των άδειων εδράνων δημιουργεί πολλά ερωτήματα, αλλά νομίζω πως η όλη κατάσταση αποτυπώνεται από μία εικόνα, αυτή της βουλευτού των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Ραχήλ Μακρή, πάνω στα κάγκελα του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ.
Δεν είναι τόσο η εικόνα αυτή καθ’ αυτή ενός πολιτικού προσώπου να κρεμαστεί στα κάγκελα. Άλλωστε, η εικόνα πολλών άλλων βουλευτών οι οποίοι ούτε σκαρφαλώνουν ούτε χοροπηδούν δεν είναι καλύτερη από αυτή της κ. Μακρή. Και σε τελική ανάλυση θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως η κ. Μακρή διαθέτει φλογερό ταπεραμέντο και διαμαρτύρεται σαν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος για ένα άδικο και παράνομο, ομολογουμένως, «λουκέτο» σε έναν δημόσιο φορέα. Το τρελό της υπόθεσης βρίσκεται σε αυτά που ακολούθησαν τα γεγονότα του Ραδιομεγάρου. Αυτά που συζητήθηκαν εντός και εκτός Βουλής κατά το τριήμερο των συζητήσεων για την πρόταση δυσπιστίας.
Στα κάγκελα νο1: Ξεκινώντας από τον, προκαλούντα της πρότασης δυσπιστίας, ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνω πως πέτυχε αυτό ακριβώς που ήθελε. Να πάρει, δηλαδή παρουσίες μέσα στην κοινοβουλευτική τάξη του, να δει ποιοι θέλουν να παρακολουθήσουν το «μάθημα» και ποιοι δείχνουν τάσεις ή ξεκίνησαν ήδη τις «κοπάνες». Ενδεικτικό, σύμφωνα όσα έγκυρα κυκλοφόρησαν, ήταν το «μασάζ» των στελεχών που διαφωνούσαν με τη στάση του κ. Τσίπρα στο Τέξας. Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας με τις δηλώσεις «αλλιώς μιλάμε στο λαό, αλλιώς σε ακαδημαϊκούς» τείνει να θεοποιήσει τον Αντώνη Σαμαρά. Διότι κ. Τσίπρα η λεπτομέρεια, σε αυτή τη στάση σας, να παραμένει το νόημα ίδιο και στις δύο περιπτώσεις, είναι άκρως σημαντικό.
Στα κάγκελα νο. 2: Με ύφος, δεν ξέρω πόσων καρδιναλίων, μπούκαρε στη Βουλή ο πρωθυπουργός για να συζητήσει για την οικονομική εξυγίανση της χώρας και να πάρει τελικά ψήφο εμπιστοσύνης. Ωστόσο, η συμπεριφορά του κάθε άλλο παρά ενός πρωθυπουργού, που κυβερνά χώρα σε βαθιά κρίση, δεν ήταν. Ειρωνικά γελάκια, ειρωνικά χειροκροτήματα, παρέμβαση στην ομιλία Τσίπρα, νοήματα και εκφράσεις τύπου «καραγκιόζ μπερντέ» συνέθεσαν την ομιλία του κ. Σαμαρά στη Βουλή. Και όλα αυτά υπό την επήρεια της νέα του καραμέλας, του πρωτογενούς πλεονάσματος. Είναι φορές που πιστεύω ότι και σε αγώνα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός να αναφερθεί, θα κάνει λόγο για το πρωτογενές πλεόνασμα. Για το οποίο, ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω που έγκειται η επιτυχία του, που τόσο καυχιέται ο κ. Σαμαράς, για την κοινωνία, για τους πολίτες. Την ίδια στιγμή μάλιστα, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοινώνει το ένα πακέτο απολύσεων πίσω από το άλλο.
Στα κάγκελα νο. 3: Η συνολική εντύπωση που άφησε το τριήμερο της πρότασης δυσπιστίας, με βάση όσα διαδραματίστηκαν στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, είναι ότι Σαμαράς, Τσίπρας και Βενιζέλος δεν μαζεύτηκαν εκεί για να παραθέσουν απόψεις και λύσεις για την έξοδο της χώρας από το οικονομικό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει, αλλά για να επιδοθούν σε ένα αβυσσαλέο παιχνίδι προσωπικής αντιπαράθεσης μεταξύ τους. Στο κάτω κάτω αν θέλετε, κύριοι, να δείξετε ποιος είναι πιο διεφθαρμένος (Τσίπρας – Βενιζέλος) οργανώστε μια εξεταστική επιτροπή και λύστε το. Αν πάλι θέλετε να δείξετε πόσο ικανοί είστε για να κυβερνήσετε αυτόν τον τόπο (Σαμαράς – Τσίπρας), αφήστε τους διαξιφισμούς και τις εκατέρωθεν βολές και προσβολές και παραθέστε λύσεις (που σίγουρα δεν περιέχουν κι άλλη εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας) και κυρίως, πράξτε!
Στα κάγκελα νο. 4: Αυτό που έμεινε στον κόσμο και η εντύπωση που κρατάει από όλο αυτό το σκηνικό που στήθηκε στη Βουλή είναι οι Louboutin γόβες της (ανεξάρτητης πλέον) βουλευτή, Θεοδώρας Τζάκρη.
Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ. Ραχήλ Μακρή, που με το σχόλιο της στο Twitter για το γαλάζιο «βάψιμο» της Βουλής, επαλήθευσε το προηγούμενο άρθρο μου…
