Ενεργειακό Μνημόνιο Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, στα μέτρα των ΗΠΑ
Νέο κεφάλαιο στις ενεργειακές εξελίξεις της Ανατολικής Μεσογείου ανοίγει το Μνημόνιο Κατανόησης για την ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ που αναμένεται να υπογραφεί στη Λευκωσία αύριο, την ίδια ημέρα που ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θα συναντηθεί στην Ουάσιγκτον με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
Αιχμή της συνεργασίας αυτής θα είναι ο χώρος της ενέργειας. Απόκρυφος στόχος του μνημονίου είναι η συνεργασία σε ζητήματα ασφάλειας, που επηρεάζουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή.
Το Μνημόνιο θα υπογράψουν ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος μεταβαίνει σήμερα στη Λευκωσία, ο υπουργός Ενέργειας, Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού της Κϋπρου Γιώργος Λακκοτρύπης και ο υπουργός Υδάτων και Ενεργειακών Πόρων του Ισραήλ Silvan Shalom. Θα συνοδευτεί με κοινή διακήρυξη των τριών υπουργών για το υποβρύχιο καλώδιο μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος που θα συνδέει το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα.
Το εν λόγω μνημόνιο, όπως αποκάλυψε πρώτη χθες η «Ε», ήταν ο καταλύτης για να εξασφαλίσει ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς την πρόσκληση για το ραντεβού του με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στο Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Ε», στις ανακοινώσεις της ερχόμενης Πέμπτης θα γίνεται αναφορά σε οικονομικά θέματα, όπως π.χ. ότι οι τρεις χώρες θα συνεργαστούν στο θέμα της «διαχείρισης υδάτων», αλλά η πραγματικότητα και η ουσία αυτής της κίνησης παραμένουν θολές και δύσκολα αξιολογίσιμες.
Το μνημόνιο θα υπονοεί σοβαρά ζητήματα ασφάλειας, κάτι που αυτόματα μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση της Τουρκιας η οποια ενδεχομένως θελήσει να αμφισβητήσει δυναμικά το περιεχόμενό του.
Η αμερικανικής εμπνεύσεως επισημοποίηση της συνεργασίας των τριών χωρών έχει προκαλέσει σοβαρά ερωτήματα σε Δυτικούς διπλωμάτες, που αναρωτιούνται ποιο άραγε είναι το μήνυμα που επιδιώκεται να σταλεί μέσα από την αναγγελία αυτού του τριμερούς άξονα.
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει από ένα τέτοιο μνημόνιο συνεργασίας είναι ότι ο αμερικανικός παράγοντας επιχειρεί στην ουσία να εγκλωβίσει την Αθήνα μέσα σ” ένα συγκεκριμένο γεωπολιτικό προσανατολισμό και να περιορίσει τις επιλογές της ελληνικής διπλωματίας σε σχέση με την ευρύτερη περιοχή, ειδικά σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για τη χώρα.
