Για τη Μαργαρίτα του Πολύδωρα από τη…Μαργαρίτα του OloiGiaOlous
Είναι κοινό μυστικό ότι τα παιδιά φτασμένων πολιτικών προσώπων έχουν ραντεβού με τη σταδιοδρομία. Ανεξάρτητα με την κατεύθυνση που έχουν διαλέξει στις σπουδές τους είναι «καταδικασμένα» να έχουν δουλειά και φυσικά με σεβαστές απολαβές.
Σε μια εποχή που ένας στους δυο νέους στην Ελλάδα οχι μόνο δεν εργάζεται αλλά το όνειρό του να ασχοληθεί με αυτό που σπούδασε ταξιδεύει στον κόσμο της λήθης ,ο Πρόεδρος της Βουλής της μιας ημέρας δηλώνει αμετανόητος για την πρόσληψη της κόρης του στη Βουλή. Και μάλιστα κυκλοφόρησε και βιβλίο για να υποστηρίξει την επιλογή του.
«Γιατί τόσος πόλεμος τώρα; Έκανα κάτι κρυφά; Ή παράνομα; Μήπως γιατί κάποιοι δεν χώνεψαν ακόμη το γεγονός ότι εξελέγην Πρόεδρος της Βουλής με 179 ψήφους, όταν το κόμμα μου είχε μόνον 108 ψήφους στη Βουλή; Γι΄αυτό και μας πληροφορούν ότι υπήρξα Πρόεδρος μιας ημέρας ή ολίγων ωρών; Η ιστορία όμως έγραψε πως Πρόεδρος της ΙΔ΄ Περιόδου της Βουλής των Ελλήνων υπήρξε ο Βύρων Γ. Πολύδωρας. Είτε το θέλουν είτε όχι”
Διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα ένιωθα ότι παρακολουθούσα κάποια μεξικανική σειρά. Ξέρετε από αυτές που ο πρωταγωνιστής αναρωτιέται τί λάθος έχει κάνει και το πληρώνει. Δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο ότι το σκάνδαλο «έσκασε» επειδή κάποιοι δυσαρεστήθηκαν με την εκλογή του Βύρωνα Πολύδωρα. Είναι γεγονός ότι δεν είναι ο μόνος που διόρισε συγγενή του στη Βουλή και είναι μάλλον σίγουρο ότι ο νόμος τον κάλυπτε και προχώρησε άμεσα (πιο άμεσα δεν γινόταν) στο διορισμό της κόρης του.
ΟΜΩΣ:
• Σε μια εποχή που οι γονείς φτύνουν κυριολεκτικά αίμα για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με σκοπό να βγουν στην αγορά εργασίας με όσο περισσότερα εφόδια είναι δυνατό ελπίζοντας σε μια αξιοκρατική πρόσληψη
• Σε μια εποχή που το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων διαθέτει τουλάχιστον ένα Πτυχίο Ανώτατης ή Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, τουλάχιστον ένα Μεταπτυχιακό και ίσως και Διδακτορικό
• Σε μια εποχή που οι νέοι αναγκάζονται να ακολουθήσουν το δρόμο της μετανάστευσης για να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά,
δεν μπορεί να υπάρχει εκπρόσωπος αυτής της κοινωνίας-γιατί αυτό είναι οι πολιτικοί- που να αναφέρει δημοσίως: «Αλλά και προπαντός δεν τη θυσιάζω, γιατί “έφτυσα αίμα” για να αναθρέψω τα παιδιά μου”.
Αλήθεια ποιος γονιός και δη Έλληνας θέλει να θυσιάσει το παιδί του, κύριε Πολύδωρα;
Ποιος γονιός δεν έχει φτύσει αίμα για να αναθρέψει τα παιδιά του;
Σε ποια κοινωνία απευθύνεστε;
Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν η κόρη του Προέδρου της μιας ημέρας έχει τα προσόντα για να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά της. Αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα πως με νόμους που ψηφίζονται από τους 300, με μίζες που καλύπτονται από τους 300 και οχι μόνο και με χίλια δυο άλλα, γονείς και παιδιά θυσιάζονται στο βωμό των αποφάσεών τους και δυστυχώς κρέμονται από την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει.
Και επειδή -από τα φαινόμενα- εκείνοι ζουν σε άλλο κόσμο ας πληροφορηθούν ότι κανένας μπαμπάς, ούτε ο δικός μου που είναι απλά ένας ηλεκτρολόγος, δε θυσιάζει τη…Μαργαρίτα του. Απλά: οι πολιτικοί μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ένα σκάφος αναγκάζοντας τα παιδιά των υπολοίπων να πιαστούν από μια βρεγμένη σανίδα..
ΥΓ: Το βιβλίο του Προέδρου της Βουλής της ΙΔ΄ Περιόδου τιτλοφορείται «Κατά κηνσόρων». Οι κήνσορες το 1575 στα Επτάνησα είχαν μόνο καθήκον να κηρύσσουν την έναρξη και λήξη των συνεδριάσεων του συμβουλίου των ευγενών και να φροντίζουν την τάξη και ομαλότητα των ψηφοφοριών.
Μαργαρίτα Μανάσιεφ-Μαχαίρα
Margarita.Machaira@oloigiaolous.gr
OloiGiaOlous.gr
