Η παλιά Θεσσαλονίκη μέσα από τους πίνακες του Κώστα Γούναρη

Ο Κώστας Γούναρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει μόνιμα. Αποφοίτησε από την παλαιά Δημόσια Εμπορική Σχολή Θεσσαλονίκης και εργάστηκε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ως σχεδιαστής επίπλων. Στη ζωγραφική είναι αυτοδίδακτος, αλλά αφιερώνει σ’αυτήν όλες του τις ελεύθερες ώρες από παιδί ακόμη.

Τον συναντήσαμε στην Αίθουσα Τέχνης Φ.Α.Α.Θ στη Θεσσαλονίκη όπου και παρουσιάζεται (μέχρι τις 15 Μαρτίου) η τελευταία του έκθεση με ακουαρέλες από την Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης.

Ερώτηση: Κύριε Γούναρη, εσείς δεν σπουδάσατε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Θεωρείτε πως αυτές οι σπουδές είναι κατά κάποιο τρόπο περιττές για ένα ζωγράφο;

Απάντηση: Όχι. Θα πρέπει να κάνει κανείς σπουδές. Γιατί στη Σχολή Καλών Τεχνών διδάσκονται και θεωρητικά μαθήματα, όπως η Ιστορία της Τέχνης που σίγουρα χρειάζονται. Η ίδια η διδασκαλία της Τέχνης, βέβαια, εξαρτάται από το διδάσκοντα αλλά και από την προσωπική εξέλιξη του καθενός ως καλλιτέχνη. Και είναι βασικό το αυθόρμητο ταλέντο να το καλλιεργήσει ο καθένας προσωπικά, όπως το αισθάνεται ο ίδιος και όχι όπως το επιβάλλουν άλλοι.

Ερώτηση: Τη ζωγραφική δεν την κάνατε ποτέ επάγγελμα. Πιστεύετε πως μπορεί κάποιος να είναι στην εποχή μας επαγγελματίας ζωγράφος;

Απάντηση: Όχι. Δεν μπορεί κανείς να καλύψει τα έξοδά του από τη ζωγραφική, εκτός κι αν συμπληρώνει διδάσκοντας ζωγραφική. Είναι πολύ σπάνιο να γίνει κανείς τόσο γνωστός και αποδεκτός, ώστε το κοινό να ζητά δικούς του πίνακες.

Ερώτηση: Πιστεύετε πως το να γίνει κανείς γνωστός ζωγράφος είναι αποκλειστικά συνάρτηση του ταλέντου του ή εξαρτάται από την προβολή του;

Απάντηση: Χρειάζονται διασυνδέσεις, για να γίνεις γνωστός, και είναι δύσκολο.

Ερώτηση: Οι δικές διασυνδέσεις ποιες ήταν;

Απάντηση: Εγώ ξεκίνησα από τη μικρή πινακοθήκη Διαγώνιο, μια γωνιά τέχνης όπου ο Ντίνος Χριστιανόπουλος υποστήριζε και ενθάρρυνε ανθρώπους σαν εμένα που μόλις ξεκινούσαν. Κι έτσι στην αρχή έγινα γνωστός στο χώρο των συναδέλφων και μετά στους φιλότεχνους.

Ερώτηση: Έχετε κάνει 12 ατομικές εκθέσεις και έχετε συμμετάσχει σε 120 ομαδικές. Σήμερα που μπορεί κανείς να δει τα έργα σας.

Απάντηση: Ίσως έχω συμμετάσχει σε ακόμη περισσότερες. Αλλά τα έργα μου είναι σχεδόν όλα σε ιδιωτικές συλλογές. Λίγα ίσως σκόρπια μόνο σε πινακοθήκες. Οπότε μπορεί να τα δει κανείς μόνο σε λευκώματα και εκδόσεις που κυκλοφόρησαν από τις εκθέσεις εκείνες.

Ερώτηση: Θα ήσασταν ανοιχτός στην ιδέα τα έργα σας κάποια στιγμή να εκτεθούν στο διαδίκτυο;

Απάντηση: Ναι, θα το ήθελα.

Ερώτηση: Από τις εκθέσεις σας οι τέσσερις ήταν για τη Θεσσαλονίκη. Γιατί;

Απάντηση: Ναι, έκανα μία έκθεση με σινική μελάνη με αφορμή την Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 1997, μία το ’87 για τα αρχοντικά της Θεσσαλονίκης, μία το 2005 για τη Θεσσαλονίκη που έφυγε και τώρα πάλι για την Άνω Πόλη. Φυσικό είναι. Είναι η πόλη που γεννήθηκα και αγαπώ. Θέλω να προβληθεί η ιστορία της, ο πολιτισμός της, η ομορφιά της.

Ερώτηση: Μιλάτε για ομορφιά της Θεσσαλονίκης, όμως ζωγραφίζετε αποκλειστικά παλιά της κτήρια. Η σημερινή της εικόνα δε σας ελκύει;

Απάντηση: Όχι. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι πια όμορφη. Οι κατασκευές που χτίστηκαν μετά την κατοχή κατέστρεψαν την ομορφιά της, την έκαναν άχαρη.

Ερώτηση: Με εξαίρεση την έκθεση με τη σινική μελάνη δουλεύετε πάντα με ακουαρέλα, που είναι δύσκολο υλικό. Γιατί;

Απάντηση: Ξεκίνησα με την ακουαρέλα γιατί ήταν πιο φθηνή. Εν αντιθέσει με το λάδι που χρειαζόταν πιο ακριβό εξοπλισμό, στην ακουαρέλα δεν ήθελε χρήματα. Με ένα κουτί μπογιές, δυο πινέλα και νερό, μπορούσα να ζωγραφίσω. Έτσι ξεκίνησα. Κι ύστερα την αγάπησα και δούλεψα τόσο πολύ σ’αυτήν, ώστε να φτάσω – νομίζω – σε ικανοποιητικό σημείο.

Ερώτηση: Ο τρόπος που αποδίδετε τις λεπτομέρειες ήταν πάντα κάτι παραπάνω από ικανοποιητικός. Τι γίνεται, όμως, με το πέρασμα του χρόνου; Πώς ζωγραφίζει κανείς στα 83 του;

Απάντηση: Οι λεπτομέρειες παιδεύουν ολοένα και περισσότερο. Τα έργα αυτής της τελευταίας έκθεσης τα ζωγράφισα έχοντας χάσει την όραση από το ένα μάτι. Είναι δύσκολο.

Ερώτηση: Δηλαδή δεν θα ακολουθήσει άλλη έκθεση;

Απάντηση: Ο Θεός ξέρει.

Ερώτηση: Κύριε Γούναρη, τα εγγόνια σας, τα νέα τα παιδιά θα τα προτρέπατε να ασχοληθούν με τη ζωγραφική;

Απάντηση: Θα τα προέτρεπα αλλά βλέπω πως, έτσι όπως έχει γίνει το σχολείο, τα παιδιά δεν έχουν χρόνο. Και η ζωγραφική απαιτεί χρόνο. Αυτός που ξεκινά πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ, να διαθέτει όλες τις ελεύθερές του ώρες, για να μπορέσει να εξελιχθεί… Όμως, για να δώσω κάποια συμβουλή στους νεώτερους, να πω το εξής: Βλέποντας αυτή του την εξέλιξη παίρνει κανείς και το κουράγιο να συνεχίσει.

Δείτε το βίντεο με τα μοναδικά έργα του ζωγράφου Κώστα Γούναρη, που ετοίμασε για εσάς το oloigiaolous.gr!

OloiGiaOlous.gr