Είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν; Οι αρχαίες πηγές σίγουρα διαφωνούν…

“Οι τέσσερις τροχοί είχαν το χρώμα του τοπαζιού (…).Έφταναν σε μεγάλο ύψος και η περιφέρειά τους ήταν γεμάτη μάτια σπινθηροβόλα. Όταν τα όντα προχωρούσαν, προχωρούσαν μαζί τους και οι τροχοί και όταν σηκώνονταν τα όντα από τη Γη, σηκώνονταν κι εκείνοι»
Παλαιά Διαθήκη , «Ιεζεκιήλ» (1 ,16-19)

Είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν; Μάλλον όχι, σύμφωνα ακόμη και με την επίσημη επιστήμη, η οποία θεωρεί απίθανη την περίπτωση το θαύμα της ζωής να δημιουργήθηκε μόνο στη Γη, έναν μικρό πλανήτη στην άκρη ενός από τους εκατοντάδες εκατομμυρίων γαλαξιών. Το ερώτημα όμως είναι αν αυτή η ζωή από τους μακρινούς κόσμους, έχει επισκεφτεί τον πλανήτη μας – στο μακρινό παρελθόν ή ακόμη και στην σύγχρονη εποχή των δορυφόρων και της κατάκτησης του διαστήματος;

Η…Ufoλογία πάντως αποτελεί σημείο των καιρών μας. Μόλις μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισαν οι πρώτες αναφορές, σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, οι οποίες είχαν κοινό σημείο τη θέαση αγνώστων αντικειμένων, δισκοειδούς ή μη μορφής, τα οποία πετάνε με ταχύτητες και τροχιές ολωσδιόλου αντισυμβατικές με τα γνωστά αεροσκάφη. Η…θέαση αυτή των επισκεπτών από το διάστημα συνοδεύεται συχνά με εξαφανίσεις αεροσκαφών ή οχημάτων και φυσικά με τις λεγόμενες απαγωγές, κατά τις οποίες τα θύματα συνήθως δίνουν κοινές περιγραφές: απώλεια αίσθησης του χρόνου, τηλεπαθητική επικοινωνία με τα εξωγήινα όντα, ακόμη και ιατρικά πειράματα στα οποία υποβλήθηκαν…

Τα στοιχεία που μας δίνονται από το παρελθόν αναφορικά με τις…εξωγαλαξιακές επισκέψεις δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα: Αρχαίες αναφορές, ευρήματα αλλά και ακλόνητες ενδείξεις υπάρχουν διάσπαρτες στην παγκόσμια ιστορία, περιμένοντας την επιστήμη να μας δώσει απαντήσεις σε θέματα τα οποία θα αλλάξουν μια για πάντα ότι γνωρίζουμε μέχρι τώρα…

Στα προϊστορικά και αρχαία χρόνια οι άνθρωποι εκφράζονται μέσα από τις βραχογραφίες και αργότερα με τη μυθολογία, η οποία αποτελεί άλλωστε τη βάση των μετέπειτα θρησκειών…

Στην Ανατολή του έντονου μυστικισμού και της αλλόκοτης σε εμάς κοσμοθεωρίας, κυριαρχούν στις δύο μεγάλες θρησκείες (ινδουισμός, βουδισμός) τα αρχαία κοσμογονικά κείμενα «Μαχαμπαράτα» και οι «Βέδες». Τα κείμενα αυτά, βάση και θεώρηση των θρησκειών αυτών, μας πηγαίνουν τουλάχιστον 5.500 χρόνια πίσω. Εκεί διαβάζουμε για τα «βιρμάνα», τα ουράνια μεταλλικά οχήματα με τριγωνικό σχήμα, που ανέπτυσσαν υψηλές ταχύτητες και προσγειώνονταν με τη χρήση τροχών! Κινούνταν με υγρά καύσιμα, είχαν πλήρωμα τριών πιλότων ενώ ρητά αναφέρονται οι πτήσεις που έκαναν πάνω από τα σύννεφα, ενώ κατά την προσγείωσή τους μαζεύονταν πλήθος κόσμου για να τα παρατηρήσει! Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι κατά τη διαδικασία της απογείωσης «τα κτίρια σείονταν, τα φυτά παρασύρονταν, οι σπηλιές και οι λόφοι αντηχούσαν το θόρυβο της απογείωσης και ο ουρανός φαινόταν να αναστατώνεται από το δυνατό βουητό του ιπτάμενου οχήματος και να σχίζεται σε κομμάτια»!

Οι ομοιότητες αυτών των περιγραφών με τις πτήσεις των σύγχρονων διαστημικών λεωφορείων δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν τυχαίες, ακόμη και από τον πιο σκεπτικιστή ερευνητή…Τα παραπάνω στοιχεία βγήκαν στη δημοσιότητα μόλις το 1943, από μια έκθεση ανάλυσης των αρχαίων κειμένων από τη Βασιλική Βιβλιοθήκη Σανσκριτικών της Ινδίας. Δεν περνάει απαρατήρητο επίσης το κινέζικο έπος του 1314 «Κου γου του», το οποίο αναφέρει ότι ο αυτοκράτορας Τσενγκ (1115-1077 π.Χ.) δέχτηκε στην Αυλή του την επίσκεψη μυστήριων όντων που επέβαιναν σε ιπτάμενες μηχανές, οι οποίες «κινούνταν με τη δύναμη του ανέμου»…

Στη μακρινή μας Αυστραλία, έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μύθοι ορισμένων αυτόχθονων λαών. Οι λαοί αυτοί λατρεύουν σαν θεούς ορισμένα όντα, τα οποία, πάντα σύμφωνα με τις περιγραφές, κατέβαιναν στη γη από το διάστημα. Στις προϊστορικές βραχογραφίες των Αβορίγινων διακρίνονται πλάσματα με ολόσωμη φόρμα και στο κεφάλι μια κάλυψη από ένα είδος κράνους. Πώς άραγε, οι γυμνοί Aβορίγινες, φαντάστηκαν αυτές τις εικόνες, σε τόσο παλαιότερες εποχές; Και οι Τοράγια όμως, αυτόχθονη φυλή της Ινδονησίας, έδωσαν παραπλήσιες περιγραφές σχετικα με την ίδια την καταγωγή τους μάλιστα στους πρώτους ιεραποστόλους που τους επισκέφτηκαν: «Οι πρώτοι από τους προγόνους μας κατέβηκαν από το διάστημα, στην εποχή που κανείς δεν θυμάται». Στα τοπικά τους τραγούδια περιγράφουν το ταξίδι μιας γυναίκας σε μια διαστημική κάψουλα που χάνεται στον ουρανό, με πληροφορίες μάλιστα για το πώς φαίνεται η Γη από μεγάλη απόσταση…Οι αυτόχθονες αυτοαποκαλούνται «παιδιά των άστρων» ενώ και τα ονόματά τους παραπέμπουν σε περιγραφές όπως «Αυτός που κατέβηκε από το διάστημα»…

Παραμένοντας στους αυτόχθονες λαούς, μεταφερόμαστε στην Αμερική, όπου ακούμε τον αρχηγό των «Χόπι» να μας περιγράφει: «Μας επισκέπτονται από το διάστημα. Δεν προέρχονται από το δικό μας πλανητικό σύστημα, αλλά από απομακρυσμένους πλανήτες. Ονομάζουμε τον πλανήτη τους Τοοναοτάκχα. Τα πλοία τους πετούν και κάνουν περιστροφές γύρω από τη Γη με τη βοήθεια μαγνητικών δυνάμεων». Ο λαός αυτός, απόγονοι του οποίου ζουν ακόμα στην Αριζόνα, γιορτάζουν κάθε τέσσερα χρόνια τη γιορτή «των άστρων που κατέχουν τη μυστική γνώση», κατά την οποία χορευτές μιμούνται εξωγήινα όντα με κράνη, που συμβολίζουν τα «πνεύματα των πλανητών από τα βάθη του διαστήματος»…

Στη Νότια Αμερική,στην κοιλάδα της Νάζκα δέος προκαλούν στον επισκέπτη οι τεράστιες πλατφόρμες που μοιάζουν με διάδρομους προσγείωσης. Τα σχέδια αυτά στο έδαφος, απόλυτα γεωμετρικά, είναι ορατά μόνο από ύψος 100 τουλάχιστον μέτρων. Γιατί αλλά και πώς οι φυλές της Αμερικής σχεδίασαν κάτι το οποίο δεν μπορούσαν να δουν; Κι εδώ, οι περιγραφές των αυτόχθονων φυλών παραπέμπουν στα ίδια στοιχεία. Οι Καγιάπο, φυλή του Αμαζονίου, γιορτάζουν τον «επισκέπτη από τον ουρανό» φορώντας ψάθινα καπέλα με ένα είδος κράνους, που μοιάζει πολύ με στολή αστροναύτη. Ένας χορευτής αναπαριστά πώς ο «επισκέπτης» έλιωνε με την πύρινη ράβδο του πέτρες και παρέλυε ανθρώπους, μετέδωσε νέες γνώσεις και νόμους στη φυλή και τελικά εγκατέλειψε και πάλι τη Γη μέσα σε βροντές, φωτιές και καπνούς…

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι αυτή η πεποίθηση των φυλών της Αμερικής, περί κάποιου «θεού» ο οποίος θα επιστρέψει κάποια μέρα, οδήγησε τελικά και στον αφανισμό τους: Όταν αντίκρισαν τους πρώτους Ισπανούς εξερευνητές, τους υποδέχτηκαν σαν τους θεούς που περίμεναν, με αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι να εκμεταλλευτούν τη φιλοξενία τους και να τους αφανίσουν χωρίς ουσιαστική αντίσταση…

Στη δική μας ήπειρο, την Ευρώπη, οι κοσμογονικοί μύθοι βρίθουν από αναφορές σε ιπτάμενους ανθρώπους ή οχήματα… Οι αρχαίοι Έλληνες Θεοί, η φτερωτή Αργώ, ο Βελλερεφόντης με τον πήγασο… Ουσιαστικές ενδείξεις όμως θα συναντήσουμε σε κείμενο του Πλούταρχου, ο οποίος αναφέρει εμφανίσεις «πύρινων ασπίδων» γύρω στο 86 π.Χ. που εκτελούσαν σχηματισμούς πτήσεων πάνω από τις πόλεις Αμέρια και Τούντερ. Ο Ρωμαίος ιστορικός Λίβιος κάνει λόγο για «ακτινοβολούντα πλοία, που λάμπουν στον ουρανό» το 218 π.Χ. , ενώ περιγράφει το 214 π.Χ. ένα γωνιώδες ιπτάμενο αντικείμενο πάνω από την πόλη Άντρια, «από το οποίο εξήλθαν ανθρωποειδή όντα με λαμπερές ακτινοβολούσες πανοπλίες»…Έτσι ακριβώς αναμέναμε ότι θα περιέγραφε ο ιστορικός της εποχής εκείνης την κλασική σε εμάς εικόνα, μέσα από τις περιγραφές των σύγχρονων μαρτύρων, με τα «Γκρέϊ» που κατεβαίνουν από τον ιπτάμενο δίσκο… Και στην Παλαιά Διαθήκη βεβαίως, η λεπτομερής αναφορά του προφήτη Ιεζεκιήλ (βλ. εισαγωγή) σε ένα ιπτάμενο όχημα με τροχούς πάνω στο οποίο επέβαιναν παράξενα όντα, μας φέρνει καθαρά στο μυαλό τα σύγχρονα φαινόμενα με τα ΑΤΙΑ…

Στην κοιλάδα Καμόνικα στη βόρεια Ιταλία ανακαλύφθηκαν βραχογραφίες (οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί από την Ουνέσκο ως «μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς») οι οποίες μεταξύ άλλων παρουσιάζουν ανθρώπους που φορούν ευδιάκριτα κράνη στο κεφάλι…Οι βραχογραφίες αυτές ονομάζονται από τους ντόπιους «Αστρονάουτι»(!), ενώ χρονολογούνται από την εποχή του σιδήρου…

Η πιο εντυπωσιακή όμως ένδειξη –κατά πολλούς απόδειξη- για την επαφή και ίσως επίδραση εξωγήινων όντων με τους κατοίκους του πλανήτη μας κατά τα προϊστορικά χρόνια, αποτελούν οι παραδόσεις της φυλής Ντόγκον στο Μάλι της Αφρικής, για την οποία έχουν γραφτεί και πολλά βιβλία. Κάθε 50 χρόνια η εν λόγω φυλή γιορτάζει τη γιορτή «Σιγκουί», η οποία συμπίπτει απόλυτα με το πέρασμα του αόρατου άστρου Σείριου Β στην τροχιά του Σείριου –του λαμπρότερου απλανούς αστέρα του ουρανού. Πώς οι Ντόγκον γνώριζαν την ύπαρξη ενός άστρου αόρατου με το γυμνό μάτι; Η απάντηση βρίσκεται στις προϊστορικές βραχογραφίες της περιοχής, οι οποίες απεικονίζουν έναν ελλειπτικό κύκλο και ένα σημείο που συμβόλιζε το άστρο-συνοδό του Σείριου. Οι Ντόγκον ανέφεραν στους εθνολόγους που ήρθαν σε επαφή μαζί τους (τη δεκαετία του 1930) ότι το άστρο αυτό, παρά το μικρό του μέγεθος, έχει εξαιρετικά μεγάλο βάρος. Η σύγχρονη επιστήμη τα ανακάλυψε όλα αυτά την ίδια δεκαετία, κάτι για το οποίο βέβαια οι Ντόγκον δεν θα μπορούσαν να έχουν ενημέρωση, ειδικά αφού η παράδοσή τους αυτή και η λατρεία τους στους 2 Σείριους παραπέμπει πολύ βαθιά πίσω στο χρόνο…

Τι σημαίνουν άραγε όλα αυτά; Αναρίθμητες παραδόσεις στους αρχαίους λαούς σε όλο τον κόσμο παραπέμπουν σε ένα παρελθόν της Γης που ούτε καν το φανταζόμαστε…Παραδόσεις που υπαινίσσονται όχι απλά την επίσκεψη εξωγήινων όντων στον πλανήτη μας, αλλά άμεση επιρροή τους στον ανθρώπινο πολιτισμό της εποχής αυτής, των προϊστορικών χρόνων, για την οποία γνωρίζουμε πραγματικά ελάχιστα…Πολλοί ερευνητές πρεσβεύουν τη θεωρία ότι η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού δεν είναι ακριβώς αποτέλεσμα της μακρόχρονης διαδικασίας της εξέλιξης, αλλά ότι κάποια στιγμή «κάτι» συνέβη και ο άνθρωπος έφυγε από την άγρια κατάσταση στην οποία βρισκόταν…Οι πρόγονοί μας άλλωστε πότε δεν καυχήθηκαν ότι αυτοί οδήγησαν την ανθρωπότητα από τα σπήλαια στους μεγαλοπρεπείς ναούς…Τη φωτιά την έμαθε στους ανθρώπους κάποιος «Προμηθέας» ενώ μια «Δήμητρα» ήταν αυτή που μας έδειξε πώς να καλλιεργούμε τους καρπούς της Γης…

ΠΗΓΕΣ: ΣΕΙΡΑ «TA ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΗ

oloigiaolous