Να ονομάσουμε τη Super League, Ολυμπιακό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου!
Γράφει ο Κώστας Πασαγιαννίδης!
Τι πρωτάθλημα Super League και κουραφέξαλα.. Τι πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής, πρωτάθλημα ΕΠΟ και δεν ξέρω εγώ και τι άλλο.. Εάν ήμασταν λίγο σοβαροί, θα ονομάζαμε την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση της χώρας «Ολυμπιακό Πρωτάθλημα Ελλάδας».
Και γιατί όχι; Πρέπει να είναι μοναδικό φαινόμενο μια τέτοιου είδους ολοκληρωτική επικράτηση μιας ομάδας στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας της. Και δεν είναι μόνο τα 15 πρωταθλήματα τα τελευταία 17 χρόνια. Ούτε η τεράστια διαφορά σε οικονομικά μεγέθη που χωρίζει την ΠΑΕ Ολυμπιακός από τις υπόλοιπες ΠΑΕ. Δεν είναι καν το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν ισχυρότατη διοίκηση με ότι αυτό συνεπάγεται εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Όλα αυτά μπορεί να τα βρεις και ενδεχομένως έχουν ξανασυμβεί σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες της γηραιάς ηπείρου. Αυτό που σίγουρα δεν έχει ξανασυμβεί είναι η τόσο μεγάλη, σε έκταση και σημασία, ποιοτική υποβάθμιση του εγχώριου πρωταθλήματος ώστε να υπάρξει μια τόσο ολοκληρωτική επικράτηση μιας ομάδας.
Σε ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα μετρίου αναστήματος όπως το δικό μας, που πάντοτε η έδρα, το πείσμα και το φιλότιμο που χαρακτηρίζει τη φυλή μας έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο από το χρήμα, οποιαδήποτε ομάδα και όσο άνετα κι αν στεφόταν πρωταθλήτρια, δεν έπαιρνε τον τίτλο (έστω και μαθηματικά) πριν τις τρεις, τέσσερις τελευταίες αγωνιστικές. Που σημαίνει πως η εκάστοτε πρωταθλήτρια άφηνε βαθμούς σε παραδοσιακές έδρες που θεωρούνταν κάστρα και όταν τα κάστρα αυτά έπεφταν, θεωρούταν μεγάλη επιτυχία. Επίσης υπήρχαν ντέρμπι που έκριναν τον τίτλο και όχι ντέρμπι απλά γοήτρου όπως σήμερα.
Που είναι αυτά τα κάστρα σήμερα; Που είναι το Αλκαζάρ, το Χαριλάου, το Γεντί Κουλέ, η Τούμπα, το Καυτατζόγλειο, οι Σέρρες, η Δράμα και τόσες άλλες έδρες που, όσο δυνατός κι αν ήσουν έπρεπε να «φτύσεις αίμα» για να περάσεις από εκεί; Για να πάρεις βαθμό, όχι βαθμούς.. Και όσο για τα ντέρμπι, που είναι οι διεκδικητές που καραδοκούν για να πάρουν τον τίτλο; Που είναι ο Παναθηναϊκός των μεγάλων Ευρωπαϊκών διακρίσεων, που είναι η ΑΕΚ των συνεχόμενων πρωταθλημάτων, ο ΠΑΟΚ που πάντα σιγόκαιγε μέσα του η ελπίδα ότι μπορεί, στηριζόμενος στην καυτή του έδρα, να «χωθεί σαν σφήνα» ανάμεσα στους μεγάλους και να κάνει την έκπληξη;
Σήμερα υπάρχει μόνο ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός των 15, 16 με το φετινό, πρωταθλημάτων, τα τελευταία 18 χρόνια, ο Ολυμπιακός που στέφεται πρωταθλητής περιόδου νωρίτερα απ’ ότι στέφεται πρωταθλητής χειμώνα, ο Ολυμπιακός που ήδη μετά τις πρώτες αγωνιστικές αρχίζει να κάνει πλάνα για την επόμενη σεζόν.
Το ποιος ή τι φταίει, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Το αποτέλεσμα είναι ότι η υπάρχουσα κατάσταση κάνει κακό και στον ίδιο τον μόνιμο πρωταθλητή από την άποψη της ποιότητας πάντα: όσο πιο καλούς ανταγωνιστές έχεις, τόσο πιο καλός μπορείς να γίνεις κατά τεκμήριο. Και φαίνεται πως ο Ολυμπιακός θεωρεί ως μόνους ανταγωνιστές του, τους Ευρωπαίους αντιπάλους του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το εγχώριο πρωτάθλημα είναι αναγκαίο κακό για να μπορεί να εξασφαλίζει τη συμμετοχή του στα Ευρωπαϊκά σαλόνια, χωρίς να φαίνεται κάποιος ικανός να του στερήσει αυτή τη συμμετοχή.
Γι αυτό σας λέω, ας ονομάσουμε το εγχώριο αυτό τουρνουά ¨Ολυμπιακό Πρωτάθλημα Ελλάδος¨ και ας επικεντρωθούμε στο αληθινό πρωτάθλημα που συμμετέχουν οι Πειραιώτες, το Τσάμπονς Λιγκ, έστω κι αν εκεί αποτελούν μια ομάδα που κάθε χρόνο παλεύει να αποφύγει τον υποβιβασμό..
