Ρεγγίνα Κατσαΐτη, εικαστικός: «Η τέχνη είναι στη δημιουργία»
Συναντώντας την κ. Ρεγγίνα Κατσαΐτη στην 5η Δημοτική Πινακοθήκη Καλλιθέας, με αφορμή την πέμπτη ατομική της έκθεση με θέμα την καταστροφή από πυρκαγιά του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και της Σχολής Καλών Τεχνών το 1991,έρχεσαι σε επαφή με μια μεγάλη αγκαλιά. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα σε κάνει να ξεχνάς τον χρόνο και αντικρίζεις ένα κορίτσι που σε παρασύρει με τον λόγο και τα έργα της σε έναν κόσμο χαμένο κάπου στο χθες και στο αύριο..Μας μιλάει για την ζωή της, την τέχνη, τον πολιτισμό, τα παιδιά..Η εκφραστικότητα των γλυπτών και των πινάκων της, δεν αφήνει αμφιβολία πως μπροστά μας έχουμε έναν άνθρωπο που έχει πολλά να πει…
Σε ποια ηλικία μπήκατε στη σχολή Καλών Τεχνών ;
«Στην σχολή μπήκα το 90’, ήμουν πάνω από σαράντα, είμαι μεγάλη..Αφού έκανα πέντε χρόνια ζωγραφική, η σχολή για ‘μένα ήταν θείο δώρο, να έχω τα παιδιά πλάι μου. Οι μεγαλύτεροι έχουν μείνει κάπου αλλού, κάνουν κριτική, δεν μπορώ..Κριτική δεν κάνω σε κανέναν στην ζωή μου, άλλο να του πεις κάποια πράγματα να αποκτήσει δικιά του γνώμη. Εγώ μιλούσα στα παιδιά και έτσι μου ανοίχτηκαν, γιατί δεν τους έκανα κριτική, τα σεβάστηκα, σεβάστηκα τον χώρο τους. Μαζί σας είμαι μια χαρά!»
Τι σας οδήγησε σε αυτή την στάση ζωής;
«Ίσως ήταν πολύ καλό το σχολείο που πήγα. Οι καλόγριες τότε μας έλεγαν, να διαβάζεται κάθε μέρα μια εφημερίδα, δεν σας μιλώ για πολιτικά, μιλάω για πολιτισμό! Να έχετε κοινωνική μόρφωση !Εγώ κάθε πρωί από μικρή διαβάζω μια εφημερίδα.»
Για το internet τι γνώμη έχετε;
«To internet είναι μια σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια, ένα εργαλείο, δεν είναι ο Θεός. Όλα χρειάζονται, αλλά με μια κρίση δικιά σας. Να έχετε την κρίση και την δύναμη να διακρίνετε το τι σας συμφέρει στην ζωή σας. Ξέρετε τι είναι η νοημοσύνη; Είναι η μεγαλύτερη ψυχική ευχαρίστηση με την μικρότερη ψυχική δαπάνη, το έχουν πάρει οι ειδικοί και το έχουν κάνει οικονομική δαπάνη ,δεν είναι έτσι..»
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την γλυπτική ;
Αφού τελείωσα την σχολή, από την άλλη μέρα, πιάνω τον πυλό στα χέρια μου και βγάζω ογδόντα κεφάλια. Η δύναμη της έκφρασης με ενδιαφέρει, να είναι σε όλα διαφορετική. Κάθε κεφάλι το βγάζω μέσα σε δυο ώρες, μια κι έξω. Όλοι θαυμάζουν το μάρμαρο, και δικαίως, αλλά είναι τεχνική όχι τέχνη. Η τέχνη είναι στην δημιουργία! Αυτό το μπερδεύουν οι περισσότεροι. Κάτι άλλο που μπερδεύουν είναι η τέχνη με την διακόσμηση. Βεβαίως μπορεί να μην σου αρέσει να βάλεις αυτό πάνω από τον καναπέ σου, είναι σεβαστό, αλλά ούτε ο καλλιτέχνης το έφτιαξε με αυτό τον σκοπό. Άλλο αν γίνεται εμπορευματοποίηση.»
Τι σας οδήγησε να δημιουργήσετε πίνακες για την καταστροφή από πυρκαγιά του συγκεκριμένου ιστορικού, νεοκλασικού συγκροτήματος ;
«Πήγα το 90’ στην σχολή. Το 91’ έγινε η μεγάλη καταστροφή που κάηκε το Πολυτεχνείο. Είχα βγάλει φωτογραφίες, από τα χρώματα που είχε πριν και από τα καμένα, βγήκε η μαγική εικόνα. Μου άρεσε και το ζωγράφισα.»
Πώς βλέπετε την κρίση που υπάρχει σήμερα ;
«Όλη αυτή η κατάσταση που περνάνε τώρα τα παιδιά θα τους βγει σε καλό γιατί θα προσγειωθούν, ίσως ανώμαλα, αλλά θα προσγειωθούν. Θα εκτιμήσουν καλύτερα την ζωή τους και θα ζήσουν πιο συνειδητά. Όταν μιλάω με τα παιδιά μου δίνουν δίκιο, γιατί πρέπει κάποιος που να έχει περάσει και να έχει δει και άλλα πράγματα να τους τα πει.»
Ευχαριστώ για την συνέντευξη αυτή , που εξελίχθηκε σε μια γλυκιά κουβέντα, από αυτές που γίνονται εμπειρίες ζωής!
Γεωργία Σταμάτη
