Η Σκανταλόπτερα είναι συνυφασμένη με την Κάρπαθο!
Αν αγαπάτε τη θάλασσα και ειδικά τα σπορ μέσα στο βυθό τότε έχετε τουλάχιστον σοβαρό λόγο να ταξιδέψετε στην Κάρπαθο. Και αυτοί είναι οι διεθνείς αγώνες σκανταλόπτερας.
Για τους ήδη μυημένους η ιστορία είναι γνωστή. Αυτά που θα χρειαστείτε είναι μαγιό, μια πέτρα στην αγκαλιά κι ένα μανταλάκι στη μύτη! Οι βουτηχτές παίρνουν μια βαθιά ανάσα και τραβούν την πιο γλυκιά, την πιο μεθυστική κατηφοριά.
Η ιστορία της Σκανταλόπετρας πάει πολλά χρόνια προς τα πίσω, τότε είχε να κάνει με το κυνήγι του σφουγγαριού και τους μεροκαματιάρηδες δύτες μιας ολότελα περασμένης εποχής. Συνήθιζαν να λένε μια κουβέντα «ή σφουγγάρι ή τομάρι»! Δηλαδή ή θα βγάλεις σφουγγάρια ή θα αφήσεις το τομάρι σου εκεί κάτω!
Σήμερα με το άθλημα αυτό μπορείτε να δοκιμάσετε τα όρια και τις αντοχές σας κι έτσι βουτάτε με πρώτο στόχο να γνωρίσετε μια διαφορετική πλευρά της φύσης και να έρθετε κοντά στην πιο μακρινή θαλασσινή καταγωγή μας!
Από τα Δωδεκάνησα τρία έχουν τη χάρη, Σύμη, Χάλκη και Κάλυμνος, που βγάζουν το σφουγγάρι!
Βυθίζεσαι και νιώθεις την πίεση στα αυτιά, ενώ το οξυγόνο στους πνεύμονες όλο και λιγοστεύει. Εκείνο το τεράστιο λεπτό αρχίζουν να τσιρίζουν όλα τα εσωτερικά καμπανάκια.
Ο Καλύμνιος γιατρός και κυριολεκτικά η έμπνευση και η ψυχή του αθλήματος της Σκανταλόπετρας, ο Νικόλαος Τρικοίλης, με δυο κουβέντες περιγράφει την ασφάλεια μιας τέτοιας κατάδυσης:
«Ποτέ μα ποτέ στις χιλιάδες βουτιές μας, τόσο σε προπονήσεις, όσο και αγώνες, δεν είχαμε το παραμικρό ατύχημα».
Ο γιατρός Νικόλας Τρικοίλης με την πρωταθλήτρια Karolina Meyer
Οπως εξηγεί ο «πατέρας» της μοντέρνας Σκανταλόπετρας, ο βασικός λόγος είναι η χαμηλή κατανάλωση οξυγόνου:
«Εγώ την ονομάζω τεμπέλικη κατάδυση. Δεν κάνεις τίποτα. Καταδύεσαι και σε παρασύρει η πέτρα. Μετά βάζεις τα πόδια πάνω της και σε τραβάνε επάνω», λέει και προσθέτει πως «σε όλες τις άλλες καταδύσεις με βατραχοπέδιλα και μολύβια στη μέση έχει αποδειχθεί ότι για να κατέβεις στα 30 μέτρα καταναλώνεις το 88% του οξυγόνου σου. Με την πέτρα καταναλώνεις μόνο το 20%. Στο σημείο που συνήθως βουτάμε τα βάθη κυμαίνονται από 100 έως 200 μέτρα και δεν υπάρχουν εμπόδια για να δημιουργήσουν προβλήματα».
Η Κάρπαθος δεν ήταν ποτέ νησί σφουγγαράδων, άλλωστε το λέει και το τραγούδι: Από τα Δωδεκάνησα τρία έχουν τη χάρη, Σύμη, Χάλκη και Κάλυμνος, που βγάζουν το σφουγγάρι!
Κι όμως στην Κάρπαθο γράφτηκε η ιστορία του αθλήματος, αφού το πρώτο καταγεγραμμένο ρεκόρ, που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να παραμένει απάτητο! Έγινε στις 16 Ιουλίου 1913. Ακριβώς πριν από 103 χρόνια ο δύτης Στάθης Χατζής ήρθε στο νησί έπειτα από μια απεγνωσμένη πρόσκληση των Ιταλών, που είχαν χάσει την άγκυρα του πλοίου τους μέσα στον κόλπο των Πηγαδίων Καρπάθου.
Ο Συμιακός σφουγγαράς κλήθηκε να ξεσκαρώσει την άγκυρα του Ιταλικού θωρηκτού, Regina Margerita, που τον Ιούλιο του 1913, είχε παγιδευτεί σε βάθος 48 οργιές (περίπου 82,5 – 87,5 μέτρα).
Ο βουτηχτής αυτός, είχε ύψος περίπου 1,70 και βάρος 65 κιλά, έπασχε από εμφύσημα και διάρρηξη του ενός τυμπάνου (το άλλο δεν υπήρχε καν) μπορούσε, κάτω από το νερό και σε μεγάλο βάθος, να μείνει χωρίς ανάσα ως και επτά λεπτά αφού, όπως ο ίδιος έλεγε, εκεί κάτω δεν αισθανόταν την ανάγκη να αναπνεύσει. Η άγκυρα του ιταλικού πολεμικού σκάφους ανέβηκε στην επιφάνεια και ο Στάθης Χατζής πέτυχε έναν απίστευτο άθλο που με τα χρόνια έγινε και θρύλος.
Ακόμη ένας σπουδαίος δύτης διάλεξε τον ίδιο κόλπο, τα Πηγάδια της Καρπάθου, για να πετύχει ένα παγκόσμιο ρεκόρ! Πρόκειται για τον πρωταθλητή ελεύθερης κατάδυσης Ουμπέρτο Πελιτζάρι, που το 1988 ταξίδεψε στην Κάρπαθο και κατέβηκε στην ίδια θέση που έχασε την άγκυρα το ιταλικό πλοίο. Ο Πελιτζάρι έφτασε σε βάθος 100 μέτρων, σε μια βουτιά μνήμης και τιμής στον πρώτο, στον Στάθη Χατζή, αλλά και στους Δωδεκανήσιους σφουγγαράδες, που με τις βαθιές ατέλειωτες σιωπές τους έγραψαν ένα κομμάτι της πιο υπέροχης θαλασσινής μας ιστορίας.
Όμως για την Κάρπαθο υπάρχουν ένα σωρό ακόμη λόγοι για να υπερηφανεύεται και να αγκαλιάζει την Σκανταλόπετρα.
Για τους αγώνες Σκανταλόπετρας η συμμετοχή είναι ελεύθερη αρκεί να υποβληθούν επί τόπου στις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και να λάβουν θετική γνωμάτευση.
Στην Σκανταλόπετρα μοναδικός αντίπαλος είναι το σώμα, αυτό πρέπει όχι μόνο να πειστεί, μα και να ακολουθήσει τις επιθυμίες του μυαλού.
