superman ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ

Το σύνδρομο του Superman,πρότυπα και προϊόντα! από τον Παρατηρητή


Στην εποχή του γρήγορου και επιπόλαιου τρόπου ζωής όπου όλα γίνονται χωρίς λόγο, παρατηρώ  πως τα πρότυπα άλλαξαν μορφή.Πρότυπο κάποτε ήταν αυτή/ος που με τον τρόπο ζωής του και τις ιδέες του γινόταν παράδειγμα προς αποφυγή ή μίμηση για τους άλλους.Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τα πρότυπα,αλλά καλό θα ήταν να επικεντρωθούμε στη μετάλλαξη των προτύπων και μόνο, γιατί ο ύπουλος εχθρός της ανθρώπινης εξέλιξης είναι αυτός.

Ο άνθρωπος και τα προϊόντα.

Την ανάγκη  του ανθρώπου να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του,εκμεταλλέυτηκαν οι εταιρείες και τη μετέτρεψαν σε ένα ανίκητο όπλο, τη διαφήμιση.Η επιστήμη της διαφήμησης κατάφερε να μετατρέψει τους καταναλωτές σε μαριονέτες των εταιρειών δημιουργώντας ανάγκες που πριν απλά δεν υπήρχαν, στη καθημερινότητα τους. Αυτό βασίστηκε στην ιδέα ότι όλοι  είμαστε επιρρεπείς στις αισθήσεις μας και ότι αυτές είναι όντως ο κύριος παράγοντας που γινόμαστε έρμαιο αυτών και επιδιώκουμε την ικανοποίηση αυτών, όχι ποιοτικά αλλά ποσοτικά .Κάπως έτσι μιμηθήκαμε τα προϊόντα και γίναμε σαν αυτά.Ντυνόμαστε ωραία όπως τα περιτυλίγματα, βαφόμαστε, βάζουμε αρώματα όπως οι συσκευασίες,  για να σταθούμε στα μαντριά της νύχτας, όπως το τελικό προϊον στο ράφι και να βρούμε ένα καταναλωτή-προϊόν.Παίζουμε διπλό ρόλο,είμαστε καταναλωτές και προϊόντα ταυτόχρονα , καταναλώνουμε και μας καταναλώνουνε ασυνείδητα και  πληρώνουμε με συναισθήματα το πάθος μας αυτό.Λέμε έρωτα και φιλία την ανάγκη να παίρνουμε από τους άλλους όσα ποιό πολλά μπορούμε. Μόλις πάρουμε ο ένας από τον άλλο τα πάντα,όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο να μας δώσουν,παύουμε να είμαστε ερωτευμένοι ,παύουμε να κάνουμε παρέα, να νοιαζόμαστε.Χρησιμοποιούμε τις ίδιες ατάκες που χρησιμοποιούμε και σαν καταναλωτές, ‘Δεν με κάνει να περνάω καλά όπως πριν’,’Δεν με ικανοποιεί όπως έκανε κάποτε’ κλπ.Χωρίς να αναρωτηθούμε ποτέ αν εμείς κάνουμε κάποιον/κάποια ποτέ να περνάει καλά,αν τον/την κάνουμε χαρούμενο,αν τον/την βοηθάμε απλά απαιτούμε και μόνο ζητάμε.

 

Η μετάλλαξη των προτύπων.

    Έτσι λοιπόν αλλάξανε τα πρότυπα και όλες οι μεγάλες προσωπικότητες ανήκουν στο παρελθόν.Το απρόσωπο πρότυπο του καταναλωτή-προίόντος νίκησε ,έφτιαξε τα θεμέλιά του πάνω στο πιό γερό έδαφος τον εγωϊσμό μας,  γι’ αυτό τώρα έχουμε το πρότυπο του τέλειου άντρα και της τέλειας γυναίκας .Παλιά είχαμε το πρότυπο του ήρωα, του ποιητή,του καλλιτέχνη.Όλα αυτά τα πρότυπα έβρισκαν το πρόσωπο τους σε διάσημες και άσημες φιγούρες ,γιατί ήταν και είναι πρότυπα με πρόσωπο και χαρακτήρα, όταν  λέμε ήρωας μας έρχεται κάποιος στο μυαλό όπως και όταν λέμε ποιητής.Τώρα τα απρόσωπα πρότυπα πετάνε φιγούρες στα Μ.Μ.Ε. και τις εξαφανίζουν  για να ακολουθήσουμε και ‘μεις το πρότυπο του δήθεν ωραίου, του ιδανικού, του τέλειου, πάνε  να μεταλλάξουν  υποκειμένικές  απόψεις  σε αντικειμενικές.Αγωνιζόμαστε μιά ζωή για να καταφέρουμε να μας καταναλώσουν πιό πολλοί και με τη σειρά μας να καταναλώσουμε πιό πολλούς.Έχοντας ως βάση το πατρόν΄του ανθρώπου  που ‘φτιάξαν  οι εταιρείες.

 

Το φαινόμενο του Superman-Clark Kent.

   Το φαινόμενο αυτό έχει ως βάση την συνήθεια μας να εθελοτυφλούμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας.Ο Superman-Clark Kent είναι ο πιό σουρεάλ ήρωας όλων των εποχών  αφού είναι ο μόνος μη μασκοφόρος ήρωας που δεν τον αναγνωρίζουν ακόμα και οι δικοί του άνθρωποι.Κάπως έτσι  και τόσο άσχημα εθελοτυφλούμε και μεις στο καθρέπτισμα των πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω μας ψάχνοντας τον υπεύθυνο αυτών των αποτελεσμάτων.Ρωτάμε γιατί χάθηκε το συναίσθημα,γιατί θέλουμε ποιό πολλά χωρίς να μας χρειάζονται,γιατί ζούμε στο χάλι που ζούμε; Όλα αυτά τα γιατί καθρεπτίζουν δικές μας πράξεις,και εθελοτυφλούμε όταν ψάχνουμε τον υπεύθυνο. Βάζουμε τη στολή του ασυνείδητου ψηφοφόρου,του πιστού, του αδιάφορου, του φανατισμένου και μετά ρωτάμε ποιός είναι υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν.

 

Τέλος σκέψεων.

Είναι καλό να υπάρχει κοινή πορεία,αλλά όταν η πορεία αυτή αποτελείται από σκέψεις συνειδητών και ξεχωριστών ανθρώπων, όχι ανθρώπων που ακολουθούν την κοινή ροή γιατί φοβούνται τις αλλαγές,το διαφορετικό, το ριζοσπαστικό. Άλλο η δημοκρατία και άλλο η οχλοκρατία. Οι διαφορές φαίνονται στις λεπτομέριες, πρότυπο είναι αυτός που πεθαίνει για το κοινό καλό, που θυσιάζεται, που δίνει το είναι του και  δε λογαριάζει ούτε καλοπέραση ούτε φόβο, ούτε το εγώ του παρά μόνο το κοινό όφελος. Όποιος το έκανε μέσα στην ιστορία, από τους 300 του Λεωνίδα  έως τον CheGuevara, από τον Σωκράτη μέχρι  και  τον Osho, ήταν για να μας πείσουν ότι όλοι μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή πρώτα μέσα μας και ύστερα στην έξω ζωή.Δεν το έκαναν για να τους τιμάμε και να τους θυμόμαστε. Αν το έχουμε καθημερινά στο νου μας αυτό, δεν θα καταναλώνουμε ούτε θα μας καταναλώνουν, δεν θα υπάρχει τέλειο πρότυπο ούτε απρόσωπο, γιατί θ’ ανάψουν φλόγες που δεν θα μπορεί καμιά μαρκετίστικη ιδέα να τις σβήσει.Τώρα είναι η ώρα,η ευκαιρία ν’ αλλάξω,ν’ αλλάξεις,ν’ αλλάξουμε.

 

Ο Παρατηρητής,

 

www.oloigiaolous.gr


Leave a Comment

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Επιτρέπονται τα εξής στοιχεία και ιδιότητες HTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.