Economist: «Τρελή επινόηση με πολιτικές τοξικές συνέπειες το κούρεμα στην Κύπρο»

Το περιοδικό δεν διστάζει να προτείνει ακόμα και…»επανένωση» με το ψευδοκράτος με στόχο την αύξηση του τουρισμού και του ΑΕΠ

Τρελή επινόηση» με «τοξικές» πολιτικές συνέπειες, χαρακτηρίζει το περιοδικό Economist την απόφαση του Eurogroup να φορολογηθούν οι τραπεζικές καταθέσεις στην Κύπρο. Σε άρθρο του, το περιοδικό σημειώνει ότι είχε προτείνει την ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών – σε ξεχωριστή βάση ανάλογα με κάθε περίπτωση – απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος που δημιουργείται όταν αδύναμα οικονομικά κράτη διασώζουν αδύναμες τράπεζες. Σημειώνει, επίσης, ότι είχε υποστηρίξει την ανάγκη να προστατευθούν οι καταθέτες και οι ομολογιούχοι υψηλής διαβάθμισης (senior bondholders), όχι λόγω κάποιας ιδιαίτερης αγάπης στους πλούσιους Ρώσους, αλλά εξ αιτίας του φόβου αναλήψεων καταθέσεων σε μεγαλύτερες αδύναμες οικονομίες της Ευρωζώνης. Το καλύτερο σχέδιο για την οικονομία της, αναφέρει, θα ήταν μία συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους για την επανένωση του νησιού, που θα αύξανε τον τουρισμό και το ΑΕΠ.

Ο Economist θεωρεί ότι είναι πλέον ξεπερασμένες οι οικονομικές παραδοχές, στις οποίες βασίσθηκε το πρόγραμμα βοήθειας που απορρίφθηκε από την κυπριακή Βουλή. Θα υπάρξει, προσθέτει, φυγή κεφαλαίων όταν ανοίξουν οι τράπεζες και το νησί έχει δεχθεί πλήγμα ως διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο. Χρειάζεται να βρει νέες πηγές ευημερίας, περιλαμβανομένης της ταχύτερης εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αερίου που ανακάλυψε πρόσφατα – αν και αυτά μπορεί να υπερτιμούνται, σημειώνει το περιοδικό. Μάλιστα δεν διστάζει να προτείνει ως καλύτερο σχέδιο για την οικονομία της χώρας «μία συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους για την επανένωση του νησιού, που θα αύξανε τον τουρισμό και το ΑΕΠ».

«Οι πολιτικές συνέπειες είναι τοξικές». Η Κύπρος είναι η τελευταία χώρα της περιφέρειας της Ευρωζώνης που αισθάνεται ότι υφίσταται κακή μεταχείριση από τις πιστώτριες χώρες. Η οικονομία της Ευρωζώνης είναι στάσιμη. Τα κόμματα διαμαρτυρίας κερδίζουν δημοτικότητα. Το ευρώ υποτίθεται ότι ήταν η εκδήλωση ενός μεγάλου πολιτικού σχεδίου. Φαίνεται περισσότερο σαν ένα γάμο χωρίς αγάπη, ο οποίος διατηρείται μόνο από το κόστος που θα έχει η διάλυσή του, καταλήγει το άρθρο.