Οι πολιτικοί που ανασχηματίζουν την προσωπικότητα τους – του Αχιλλέα Τσακαλίδη
Σαν να αλλάξανε οι ρόλοι, σαν να μπερδέψαμε τη θέση του καθενός σε αυτόν τον τόπο. Βέβαια, μέσα σε αυτόν τον πανζουρλισμό, στον οποίο ζει και προσπαθεί να επιβιώσει αυτή η χώρα, ίσως να είναι και το λογικό επακόλουθο, ίσως να ‘ναι και το λιγότερο αυτό. Τεχνοκράτης υπουργός Οικονομικών, με κατά τα άλλα, σοβαρό και χαμηλό προφίλ, χώρας που μαστίζεται από βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση και που επιλέχθηκε από τον Πρωθυπουργό (και όχι τους πολίτες της χώρας) ώστε να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά της ελληνικής οικονομίας, να προβαίνει σε απανωτές γκάφες, σε δημόσιες δηλώσεις του. Από την άλλη, μέχρι πρότινος, πολιτικός «μαϊντανός», που είχε κάνει τα στούντιο πολιτικών (και μη) εκπομπών δεύτερο σπίτι του και τα μικρόφωνα είχαν γίνει προέκταση του χεριού του, δείχνει πιο σοβαρός από ποτέ, προσηλωμένος στο υπουργικό του καθήκον (με οποιαδήποτε αποτελέσματα κι αν συνεπάγεται αυτό). Σημεία των καιρών;
Αλλά ας μιλήσουμε με ονόματα (όπως απαιτούν από τους δημοσιογράφους κατά καιρούς, πολλοί «σαρκοφάγοι»). Σε διάστημα λιγότερο των 10 ημερών ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας έδωσε μπόλικη τροφή για σάτιρα, για καζούρα, για συζήτηση, αλλά και για σκέψη και προβληματισμό, κυρίως για τον ίδιο. Στην πρόσφατη εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, δήλωσε εν ολίγοις ότι γνωρίζει πως είναι να ζει κανείς με 500 ευρώ και πως γύρω του υπάρχουν δικοί του άνθρωποι που ζουν με αυτό το ποσό. Παραβλέποντας το γεγονός πως ο κ. Στουρνάρας πιάστηκε στον ύπνο, καθώς υπάρχουν άνθρωποι που ζουν και με πολύ λιγότερα, αποτυγχάνοντας έτσι να κερδίσει τις εντυπώσεις, έδειξε από τη μία πως έχει μπει για τα καλά στο πολιτικό και υπουργικό «τρυπάκι» των μεγάλων υποσχέσεων και των λόγων εντυπωσιασμού. Ταυτόχρονα όμως, φάνηκε πως είναι ιδιαίτερα άπειρος για κάνει πολιτική και αυτό διότι, διάλεξε να κάνει πολιτική σε λάθος χρόνο, αφού ο κόσμος πλέον είναι ψυλλιασμένος, έχει βαρεθεί τις μεγαλοστομίες του κάθε πολιτικάντη, τις αθετήσεις των υποσχέσεων και γνωρίζει ποιους έχει απέναντι του. Οι εποχές στις οποίες θέλει να επιστρέψει ο κ. Στουρνάρας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο κόσμος θέλει πράξεις, και μάλιστα με απτά αποτελέσματα. Και φυσικά, αυτό δεν έμεινε αναπάντητο από τον κόσμο, που απάντησε στον υπουργό στο ίδιο μήκος κύματος και έστειλε ένα δέμα με πολλά και συμβολικά αγαθά για να στηρίξουν με το δικό τους σκωπτικό αλλά και χιουμοριστικό τρόπο τη μητέρα του υπουργού. Η καζούρα υπάρχει στο DNA του Έλληνα! Ωστόσο, ο υπουργός Οικονομικών συνέχισε απτόητος και μέσα στην εβδομάδα ξεστόμισε άλλο ένα μαργαριτάρι απαντώντας στον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Απόστολο Κακλαμάνη, πως το Μνημόνιο, ναι αυτό για το οποίο οι αυτοκτονίες έχουν ξεπεράσει τις 3000 στη χώρα μας, είναι το μοναδικό κείμενο πολιτικής με σαφείς στόχους και χρονοδιαγράμματα, το μόνο σοβαρό γαρ. Κι εδώ είναι το σημείο που πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τα όρια της σοβαρότητας, τι στοιχειοθετεί κάτι σοβαρό. Τα λόγια παρηγοριάς τα έχουν χορτάσει οι πολίτες προ πολλού, και το τι θεωρείται σοβαρό στην πολιτική κρίνεται από το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα γράφει πάνω από 1,5 εκ. ανέργους (για την ώρα). Συμπέρασμα, καλύτερα να μασάς…
Την ίδια στιγμή, ο πάλαι ποτέ «κοινός παρονομαστής» όλων των τηλεοπτικών πάνελ, Άδωνις Γεωργιάδης, εμφανίζεται πιο σοβαρός από ποτέ. Βέβαια, η έννοια της σοβαρότητας είναι σχετική, όπως μας έδωσε να καταλάβουμε παραπάνω ο κ. Στουρνάρας. Ας μην ξεχνάμε πως επί υπουργίας του τέθηκαν σε διαθεσιμότητα 1835 υπάλληλοι στον κλάδο της Υγείας. Και σαφώς, δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως ο Άδωνις Γεωργιάδης μετατράπηκε εν μία, υπουργική, νυκτί σε έναν σοβαρό και άμεμπτο υπουργό. Ωστόσο, η δυναμική που επέδειξε στην περίπτωση του συνδικαλιστή που δωροδοκήθηκε και εκβίασε την διοικητή του νοσοκομείου Σωτηρία για να μην υπάρξουν κινητοποιήσεις των εργαζομένων, επιδιώκοντας συνεργασία με την αστυνομία και τη δικαιοσύνη ώστε να συλληφθεί ο συνδικαλιστής, παραπέμπει σε έναν πολιτικό που δείχνει να έχει αποδεχτεί πλήρως το νέο του πόστο, τις ευθύνες και τη στάση του απέναντι στους πολίτες, στους ομολόγους του, στους δημοσιογράφους. Συναντάται κατ’ ιδίαν κάθε τόσο με φορείς και εκπροσώπους εργαζομένων στον τομέα της Υγείας, ακούγοντας τα παράπονα και τις απαιτήσεις τους και κρατά ένα προφίλ, αν μη τι άλλο, εργατικού υπουργού κι ενός Άδωνι που δεν τον είχαμε συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές. Αρκείται στα απαραίτητα και μένει μακριά από το πάθος του για τις κάμερες, για τα τηλεοπτικά σόου και τη δημόσια προβολή και εικόνα του. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υποπίπτει σε λάθη, δεν είναι συνένοχος για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και πως έχει αποτινάξει από πάνω του τον παλιό «καλό» Άδωνι Γεωργιάδη. Μένει να δούμε κατά πόσο θα μπορέσει να κρατήσει αυτό το προφίλ ο υπουργός Υγείας.
Αν δεν βρισκόμαστε σε παράλληλο σύμπαν, τότε ίσως πρέπει να περιμένουμε κι άλλες εκπλήξεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες, από τους πολιτικούς φορείς και τα πρόσωπα αυτής της χώρας. Ίδωμεν…
