Η Σουλεειημάνα δοκιμάζει την υπομονή της στην παραλία! Εσείς;

*Γιωργάκηηηη, όχι τόσο ρηχά – θα καείς. 

* Γιωργάκηηηη, μη στα βαθιά – θα πνιγείς.

* Γιωργάκηηηη, αν πνιγείς, θα σε δείρω.

* Γιωργάκηηηη, παίξε με την αδελφή σου – δεν τη βλέπεις που κλαίει;

* Γιωργάκηηηη, άσε ήσυχη την αδελφή σου – δεν τη βλέπεις που κλαίει;

* Γιωργάκηηηη, μη χτυπάς την αδελφή σου – θα σας δείρω και τους δύο.

* Γιωργάκηηηη, παίξε με το φρίσμπυ.

* Γιωργάκηηηη, μην το πετάς το φρίσμπυ, αγόρι μου – θα χτυπήσεις κανέναν.

* Γιωργάκηηηη, έλα να φας ένα φρούτο – θα λιποθυμήσεις νηστικός.

* Γιωργάκηηηη, μην μπαίνεις στο νερό αμέσως μετά το φρούτο θα λιποθυμήσεις φαγωμένος.

Εμείς καθόμαστε για κακή μας τύχη πάντα ακριβώς δίπλα στην κυρία με το Γιωργάκη. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να πάμε πιο πέρα, γιατί κι εκεί θα υπάρχει μία κυρία με έναν Γιαννάκη ή έναν Κωστάκη. Είναι η χαρακτηριστική Eλληνίδα μάνα στην παραλία: είδος εν αφθονία. Καθόμαστε, λοιπόν, δίπλα της και περιμένουμε να σκάσει ή να φύγει με τα παιδιά της. (Κατά κανόνα το δεύτερο συμβαίνει αργά ή γρήγορα, ενώ το πρώτο ποτέ.) Και στο μεταξύ υπομένουμε τις στοργικές αγριοφωνάρες της, τα κλάματα της μικρής της, την άμμο που πετούν πάνω μας τρέχοντας και η μικρή και ο μεγάλος κ.ο.κ. Σχεδόν απαρατήρητο περνάει πάντα πως στην όλη σκηνή απείρου κάλλους υπάρχει και ένας μπαμπάς που είτε κοιμάται σαν μακάριος θαλάσσιος ελέφαντας δίπλα στην κυρία είτε φοράει ακουστικά και παίζει αμέριμνος με το κινητό του. Δεν είναι δανεικός, ξένος, θετός, απλός παρατηρητής του ΟΗΕ. Είναι μπαμπάς αυτών των παιδιών. Αλλά ουδόλως ασχολείται. Λες και υπάρχει ένα ανώτατο σταθερό επιτρεπόμενο άθροισμα προσοχής, το οποίο η υπερβολική μαμά καλύπτει από μόνη της. Όποιος αντιλαμβάνεται την παρουσία του μπορεί να θαυμάζει την ψυχραιμία του εν τω μέσω του οικογενειακού ορυμαγδού ή μπορεί να τον οικτίρει για τις προσωπικές επιλογές που τον έφεραν δίπλα στη θορυβώδη υπερπροστατευτική κυρία. Ξέρετε τι λέω εγώ; Μια χαρά περνάει αυτός.

Γιάννα Γουνάρη

oloigiaolous.gr