Κλέλια Χαρίση, δημοσιογράφος: «Η δημοσιογραφία δημιουργεί μια σχέση ακραίου πάθους με τον εαυτό σου»
Η Κλέλια Χαρίση, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της σε Ιταλία και Θεσσαλονίκη, ακολούθησε τα δύσκολα, αλλά δημιουργικά και ανταποδοτικά ακόμα και στις δύσκολες στιγμές τους, όπως λέει, βήματα της δημοσιογραφίας, Με μακρά εμπειρία τόσο στον έντυπο τύπο όσο και σε κανάλια, σήμερα την βρίσκουμε στο πλευρό του Σπύρου Χαριτάτου, στον Άλφα.
Ποιος είναι ο ακριβής επαγγελματικός τίτλος σας σήμερα;
Αν και προσωπικά δε πιστεύω σε τίτλους, στόχος μου είναι να μπορώ να ασκώ το «λειτούργημα της δημοσιογράφου» με τέτοιον τρόπο που θα παράγω είδηση και όχι σχολιασμό καθεαυτό…
Περιγράψτε μας το επάγγελμά σας. Υπάρχει κάποια ιεραρχία ή επίπεδα; Αν ναι αναφέρετέ τα.
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου, αποτελεί μια διαρκή ενασχόληση με τον κόσμο της καθημερινότητας, των ιδεών, του πολιτισμού, της τέχνης , των γραμμάτων, της πολιτικής, της επιστήμης… Είναι σαν να είσαι ένας δρομέας που άλλοτε αγωνίζεται στο στίβο ενός σταδίου , και άλλοτε σ’έναν δύσβατο και ανώμαλο δρόμο μεγάλων αποστάσεων! Ιεραρχία και επίπεδα σαφώς υπάρχουν, αφού υφίσταται ο κύριος σκοπός: η εξέλιξη!
Η επιλογή του επαγγέλματος που ασκείτε σήμερα, αποτελούσε για εσάς και παιδική φιλοδοξία;
Είναι συγκινητικό κατά κάποιο τρόπο, να μπορείς να κάνεις ‘’χόμπυ ζωής΄΄ αυτό που ως επάγγελμα αγαπάς. Από μικρή με γοήτευε ο κόσμος της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, του εντύπου. Απλά μεγαλώνοντας, διαφοροποιήθηκε μέσα μου η ιεραρχία της αξίας τους. Έντυπο, ραδιόφωνο, τηλεόραση. Όσο πιο κοντά έρχεται η μετάδοση μιας πληροφορίας με την εικόνα της, τόσο πιο μακρυά βρίσκεται από την «υψηλή ανάλυση της ποιότητάς της». Παρόλα αυτά δεν αμφισβητώ ότι έλαβα αναγνώριση πρώτα από το τηλεοπτικό και έπειτα από το έντυπο μέσο ενημέρωσης.
[sociallocker]
Ποια ήταν ερεθίσματα κατά την παιδική σας ηλικία που στάθηκαν καθοριστικά για την επαγγελματική πορεία σας;
Οσο και αν φαίνονται ξένα μεταξύ τους, ο πρωταθλητισμός και η μουσική παιδεία. Είναι στοιχεία που καθορίζουν βασικούς τομείς εξέλιξης της ζωής μας, πόσο μάλλον τον επαγγελματικό. Η προσωπικότητα που διαμορφώνει ένα παιδί μέσω της ενασχόλησης με τον αθλητισμό αναπτύσσοντας την επιμονή, την υπομονή, την πειθαρχία και τον ευγενή ανταγωνισμό, αλλά και οι ευαισθησίες που αποκτά μέσω της μουσικής, είναι δρόμοι που διασταυρώνονται στην πορεία με τη λεωφόρο της επαγγελματικής εξέλιξης και σταδιοδρομίας.
Η πραγματικότητα όπως τη ζείτε, ανταποκρίνεται στις αρχικές σας σκέψεις;
Ανταπόκριση και πραγματικότητα, είναι συνήθως έννοιες αντιστρόφως ανάλογες! Όσο προσεγγίζεις την αλήθεια, τόσο απομακρύνεσαι από τις προσδοκίες της. Σαν έννοιες τσακωμένες που συμφιλιώνονται μόνο όταν τις αποδέχεσαι!Για να μην παρεξηγηθώ, αγαπώ τη ζωή μου και είμαι ευχαριστημένη κατά το πλείστον. Απλά, αν λάβω ως αρχικές σκέψεις τα όνειρα.
Υπάρχει πάντα μια απόκλιση ανάμεσα στη πραγματικότητα που έρχεται και στην «ονειρεμένη ζωή» που φεύγει.
Ποιες σπουδές ακολουθήσατε; (Σχολείο, ανώτερες ή ανώτατες σπουδές)
Αποφοιτώντας από το Λύκειο στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, κατευθύνθηκα στη χώρα όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, την Ιταλία, για να σπουδάσω Οικονομικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, σπούδασα και στο ΑΠΘ Θεσσαλονίκης Ειδική Φυσική Αγωγή, αφού πάντα ο αθλητισμός αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, και τα ΑΜΕΑ έμα μέρος του κοινωνικού συνόλου που αξίζει κανείς να μάθει να προσφέρει για να μπορεί να μοιράζεται…
Ποια ήταν και είναι τα χόμπυ σας;
Αθλητισμός , μουσική, κινηματογράφος, θέατρο, ταξίδια, συγγραφή, βόλτες στη παραλία με το αγαπημένο μου σκυλί… Είναι όλα, κομμάτια του παζλ της ζωής μου που με βοηθούν να εκτονώνομαι και να ισορροπώ πάνω στο τεντωμένο αλλά και τόσο μαγικό σχοινί που ονομάζεται ζωή.
(Η Κλέλια έχει εκδόσει την πρώτη της ποιητική συλλογή)
Πόσα χρόνια εργάζεστε γενικά και πόσα στο επάγγελμα που είστε σήμερα; Στο επάγγελμα που είστε υπάρχουν πολλά διαφορετικά αντικείμενα; Εσείς πόσα έχετε αλλάξει στην ίδια δουλειά και ποια;
Εργάζομαι από τα δεκαοκτώ μου. Από μικρή μου άρεσε να νιώθω δημιουργική και ανεξάρτητη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου έκανα διάφορες δουλειές όπως δημόσιες σχέσεις , μετάφραση, και παρουσίαση επιδείξεων μόδας και εκδηλώσεων. Στον τομέα των ΜΜΕ βρίσκομαι τα τελευταία οκτώ χρόνια, ξεκινώντας τηλεοπτικά με δική μου ταξιδιωτική εκπομπή (Αποστολή) το 2007 στην ΕΡΤ3, συνεχίζοντας για δυο χρόνια στο πλευρό του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου στον Κίτρινο Τύπο και στη Ζούγκλα όπου έμαθα πολλά. Το 2008 για ενάμιση χρόνο ανέλαβα την παρουσίαση και την ευθύνη της παραγωγής μιας ταξιδιωτικής εκπομπής στο zougla.gr.
Ορόσημο για μένα μέχρι στιγμής στη καριέρα μου ήταν η συνεργασία με τον Όμιλο Άλφα, όπου σε διοικητικό ρόλο πλέον αναλαμβάνω το 2011 τη Γενική διεύθυνση του ραδιοφωνικού σταθμού Παλμού 96.5 Θεσσαλονίκης και του Channel 9 για περίπου 2 χρόνια. Ακολουθεί η παρουσίαση του τηλεπαιχνιδιού΄΄ΘΕΣτηΝΙΚΗ’’ στην ΕΡΤ3, σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζυ.
Παράλληλα εκδίδω το πρώτο βιβλίο ποίησης μου με τίτλο «Στέγη Αναζητήσεων» ( Εκδόσεις Διάττων) , γράφω στίχους στο cd sigle της Κρινιώς Νικολάου «Μ’ένα Φιλί» και αρθρογραφώ στο Παρασκήνιο έχοντας τη στήλη «Λόγου Χάρις» με συνεντέυξεις που καθόρισαν έπειτα τη προσωπική πορεία μου.
Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, αρθρογραφώ για λίγους μήνες στην Ελευθεροτυπία και σήμερα πλέον επανέρχομαι στον Αλφα στο πλευρό του Σπύρου Χαριτάτου στην Πρωινή Ενημέρωση τα Σαββατοκύριακα με ελευθερο ρεπορταζ, διατηρόντας πάντα ένα στίγμα από τις εκπομπές που έκανα. Οπότε αντιλαμβάνεστε πως αν κάτι χαρακτηρίζει τη δουλειά αυτή, είναι η ποικιλομορφία στον τρόπο έκφρασης και μετάδοσης πληροφοριών.
Ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι παράγοντες που σας οδήγησαν σε αυτή την επιλογή; Και ποια τα προσόντα που πρέπει να αναπτυχθούν προκειμένου να ασκήσετε το συγκεκριμένο επάγγελμα;
Αν και με έλκυε από πάντα ο τομέας της δημοσιογραφίας, ήρθε στη ζωή μου εντελώς τυχαία. Άλλες ήταν οι σπουδές μου, ήταν θέμα συγκυριών τελικά. Όσο βρισκόμουν στη σχολή είχα αναπτύξει σχέσεις με τη ΕΡΤ3 με σκοπό να προβάλλω τις δράσεις των ΑΜΕΑ. Λίγο πριν αποφοιτήσω γνωρίζω μια εξαίρετη παραγωγό, τη Στέλλα Κιοσόγλου όπου μου προτείνει εντός λίγων ημερών ν’αναλάβω τη παρουσίαση ταξιδιωτικής εκπομπής που ετοιμαζόταν να βγει στον αέρα.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, το αθλητικό μου στυλ σε συνδυασμό με τον αυθορμητισμό μου ,ήταν στοιχεία που τη κινητοποίησαν να μου κάνει τη πρόταση. Κάπως, έτσι. Μεταξύ τύχης και ρίσκου. Ξεκίνησα!
Τα προσόντα λοιπόν που πρέπει να έχει κάποιος, σίγουρα είναι ο καλός χειρισμός του λόγου, η εξωστρέφεια, η επικοινωνιακή διάθεση και η προσαρμοστικότητα. Θέλει όμως και λίγο τύχη!
Δεν φτάνει όμως αυτή και μόνο. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Περιγράψτε μας μια τυπική ημέρα στην εργασία σας. Αλλά και εκτός εργασίας.
Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν τυπικές μέρες στην εργασία μου. Είναι μέρες που μπορεί να δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ, και άλλες που είσαι πιο χαλαρός. Εξαρτάται από τις περιόδους και από το ύφος της δουλειάς. Για παράδειγμα, αυτή τη περίοδο που βρίσκομαι σε ενημερωτική εκπομπή στον Αλφα Σαββατοκύριακο, έχοντας την ευθύνη του ελεύθερου ρεπορταζ, γνωρίζω ότι αρχές της εβδομάδας δουλεύω το θέμα, μεσοβδόμαδα έχω γύρισμα, τέλος βδομάδας μοντάζ και Σαββατοκύριακο βγαίνω στον αέρα. Εμβόλιμα, λίγο γυμναστική, λίγο τένις, λίγο κινηματογράφο και καμία έξοδος με αγαπημένα πρόσωπα, είναι από τα συστατικά εκείνα που συντελούν σε μια απολαυστική συνταγή της καθημερινότητας της εβδομάδας!
Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κατά τη γνώμη σας, που καθιστούν το συγκεκριμένο επάγγελμα μοναδικό;
Η μοναδικότητα κάθε επαγγέλματος, εξαρτάται από τη χημεία που υπάρχει ανάμεσα στην προσωπικότητα ενός ατόμου και στα βασικά χαρακτηριστικά ενός επαγγέλματος. Αν για παράδειγμα, ένας άνθρωπος είναι προγραμματισμένος και του αρέσει το ωράριο και η σταθερότητα στο πρόγραμμα, σίγουρα η δημοσιογραφία δεν θα ήταν και ότι καλύτερο στη ζωή του. Θα τον κούραζε. Στην περίπτωση μου, μου αρέσουν οι εναλλαγές και οι προκλήσεις νομίζω πως έχω βρεί τον… «κατάλληλο χαρακτήρα εργασίας»!
Ποιες είναι οι σημαντικότερες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε κατά την άσκηση του επαγγέλματός σας; Νιώθετε ότι σας περιορίζει τον ελεύθερο χρόνο που επιθυμείτε να έχετε στη ζωή σας;
Ο συνεχής ανταγωνισμός, πολλές φορές με αθέμιτα μέσα, ίσως είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, του επαγγέλματος της δημοσιογραφίας. Ειδικά ο τηλεοπτικός χώρος, τον οποίο λόγω τριβής γνωρίζω και καλύτερα, μοιάζει με πανέμορφο ξεχωριστό κάδρο που συνεχώς ξεβάφουν οι μπογιές του, και πρέπει κάθε φορά να αποκαθιστάς με προσοχή τα χρώματα…
Διαφορετικά, ρισκάρεις να μην ξαναασχοληθείς με την τέχνη της «ζωγραφικής»!Τίποτε που μας αρέσει δεν μας περιορίζει τον ελεύθερό μας χρόνο. Οι θυσίες είναι μέρος των προτεραιοτήτων που βάζουμε στη ζωή μας. Το μόνο που με επιφύλαξη θα τολμήσω να πω, είναι πως είναι δύσκολο να καταφέρεις να συνδυάσεις αρμονικά καριέρα και προσωπική ζωή..
Ποιές είναι οι πιο ευχάριστες και ανταποδοτικές στιγμές;
Οι πιο ευχάριστες στιγμές είναι οι στιγμες της δημιουργίας. Όταν ετοιμάζεις ένα ρεπορτάζ, μια συνέντευξη, όταν είσαι έτοιμος να βγεις στον αέρα. Οι πιο ανταποδοτικές; Όταν σου επιστρέφεται η αναγνώριση: Ότι έκανες καλά τη δουλειά σου, ότι πρόσφερες κάτι στο κοινό. Κάποιος κάτι έμαθε, κάτι τον συγκίνησε, κάτι τον έκανε να σκεφτεί. Είναι η μεγαλύτερη ανταπόδοση να σου επιστρέφεται η εκτίμηση στο πρόσωπό σου είτε σε βλέπει ένας , είτε χίλιοι!
Θεωρείτε ότι αμείβεστε ικανοποιητικά σε σχέση με τον κόπο σας, την αγορά αλλά και την εκπαίδευση που έχετε λάβει, προκειμένου να ασκήσετε το συγκεκριμένο επάγγελμα;
Στις μέρες μας που πλέον κανείς δεν αμοίβεται επαρκώς συγκριτικά με αυτό που προσφέρει γιατί απλά οι εποχές έχουν αλλάξει, δεν νομίζω ότι αξίζει ο νόμος της προσφοράςκαι της ζήτησης να διέρχεται εξολοκλήρου από τα οικονομικά μεγέθη. Αν και δύσκολο, αξίζει ν’αποδεχτούμε αυτή τη δύσκαμπτη οικονομικά εποχή και να αντλήσουμε ενέργεια αντισταθμίζοντας απλά τα οικονομικά οφέλη με παράγοντες όπως η ποιοτική αναγνώριση της δουλειάς από τον συνάνθρωπό μας, η επιστροφή της εκτίμησης σε ατό που κάνουμε με οποιοδήποτε τρόπο. Αν κάτι μας κρατάει ζωντανούς πέρα από τη βασικη ανάγκη επιβίωσης, είναι η ανάγκη για δημιουργία. Ακόμη και όταν αυτή δεν αμοίβεται όπως της αρμόζει.
Από την εμπειρία σας ένας άνθρωπος στο δικό σας επάγγελμα (συγκεκριμένη ιεραρχία) που κυμαίνεται ο μισθός ή το εισόδημά του στην Ελλάδα;
Όπως ανέφερα και προηγουμένως, οι εποχές έχουν αλλάξει. Υπάρχει βασική διαφορά στην αμοιβή ενός παρουσιαστή και ενός δημοσιογράφου. Αναφερόμενη στη δουλειά του δημοσιογράφου, που αντανακλά επι το πλήστον και το μεγαλύτερο μέρος όσων εργάζονται στα ΜΜΕ, ο μισθός έχει μειωθεί κατά το ήμισυ τα τελευταία δυο χρόνια.
Έχετε άλλες παράλληλες ενασχολήσεις; Συμμετέχετε σε ΜΚΟ, φιλανθρωπικά ιδρύματα, ή με τα κοινά (δήμος, κοινότητα);
Κατά καιρούς έχω ασχοληθεί με τον εθελοντισμό στον χώρο των ΑΜΕΑ. Έπαιζα ένα χρόνο ως γυναίκα αρτημελής στην ομάδα του Μέγα Αλέξανδρου Θεσσαλονίκης στην Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο. Στην πορεία , παρουσίαζα επιδείξεις μόδας και εκδηλώσεις όπου διοργάνωνα το φιλανθρωπικό κομμάτι τους. Δεν νιώθω βέβαια ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρω, απλά, μοιράζομαι..
Οι δικοί σας προσωπικοί στόχοι ποιοι είναι;
Προσωπικός μου στόχος είναι να μπορώ κάθε στιγμή και ώρα να εξελίσσομαι αφυπνίζοντας στον εαυτό μου μέσα από ότι κάνω στη ζωή μου, είτε αυτό είναι δουλειά, είτε προσωπική ζωή, είτε οτιδήποτε. Με λίγα λόγια, να μπορώ να ζω με αξιοπρέπεια σε αυτό το «φωτεινό μεταξύ της αρχής και του τέλους μας διάστημα» που ο αγαπημένος Καζαντζάκης ονομάζει ζωή.
Θεωρείτε ότι η άσκηση του συγκεκριμένου επαγγέλματος έχει επηρεάσει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά σας;
Λόγω των συνεχώς αυξανόμενων απαιτήσεων και του ανταγωνισμού, αν κάτι έχω διδαχθεί από το επάγγελμά μου, είναι το να γίνομαι πιο επίμονη, υπομονετική και συνάμα επιφυλακτική. Είναι μεγάλες οι αυξομειώσεις της θερμοκρασίας στη ψυχολογία, όταν καλείσαι να φανείς αντάξιος των προσδοκιών του κόσμου της τηλεθέασης.
Είστε ευχαριστημένοι από την άσκηση του επαγγέλματός σας; Συμβάλλει στην ποιότητα της ζωής σας έτσι όπως την είχατε στο μυαλό σας όταν ξεκινήσατε;
Ευχαριστημένη είμαι με όλα τα όμορφα και άσχημα που κρύβει η δημοσιογραφία. Δεν ξέρω αν τελικά συμβάλλει στη ποιοτική πλευρά της ευτυχίας, πέρα από την κορυφαία ικανοποίηση και ευχαρίστηση όταν πετυχαίνεις. Η σχέση ανάμεσα στο συγκεκριμένο επάγγελμα και στον εαυτό σου, είναι μια σχέση ακραίου πάθους με πολύ δυνατές στιγμές χαράς και λύπης που εγκυμονεί κινδύνους.
Χρειάζονται μεγαλες ισορροπίες για να μη ξεφύγει κανείς, μόνο η δουλειά με τον εαυτό σου μπορεί να στο χαρίσει αυτό!
Κανείς από τους δύο δε γνωρίζει αν και πόσο θα διαρκέσει η σχέση ετούτη!
[/sociallocker]
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους που σκοπεύουν να ακολουθήσουν το επάγγελμά σας;
Να σκοπεύουν όχι γι αυτό, αλλά μέσω αυτού. Αν σκοπός είναι ν αποκτήσουμε φήμη και δόξα μέσω ενός επαγγέλματος που λάμπει, τότε απλά πορευόμαστε στη σκοτεινή άβυσσο της ζωής του. Αν σκοπός είναι να ανακαλύψουμε την πολύπλευρη προσωπικότητά του και δύστροπη πολλές φορές… Τότε ίσως και να επιβεβαιώσουμε εκείνη την εξαίρεση στο κανόνα, που θέλει τις σχέσεις πάθους, να μεταμορφώνονται σε σχέσεις ζωής!
oloigiaolous
