Κρίση στα πανεπιστήμια: Μια καλοστημένη παράσταση χωρίς happy end! – του Αχιλλέα Τσακαλίδη

Κάπου είχα διαβάσει πως «σε έναν χωρισμό, σε ένα τέλος φταίνε πάντα και οι δύο». Παρατηρώντας όλη αυτή την τρίμηνη στασιμότητα στο χώρο της παιδείας και κυρίως την κατάσταση που δημιουργήθηκε στα δύο μεγαλύτερα πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας, το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, διαπιστώνω πως η παραπάνω ρήση είναι κομμένη και ραμμένη και για την πολιτική της Παιδείας και το παιχνίδι που στήνεται γύρω από αυτήν.

Και εξηγούμαι… Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Πελεγρίνης, θα πληρώσει (λογικά) το «μάρμαρο» της αδράνειας, κατά τον κύριο Αρβανιτόπουλο, της απραξίας και της αναισθησίας του, κατ’ εμέ, και θα δει την έξοδο από την Πρυτανεία αλλά και από το Πανεπιστήμιο γενικότερα. Και αναρωτιέμαι, για το αντίπαλον δέος, τον κ. Αρβανιτόπουλο, πότε θα έρθει η «ώρα της πληρωμής»; Γιατί, κακά τα ψέματα, από τον ίδιο ξεκίνησαν όλα. Πότε λοιπόν θα πληρώσει για τα καθοριστικά και σοβαρά λάθη και παραλείψεις του που οδήγησαν χιλιάδες φοιτητές σε πλήρες αδιέξοδο και σε καθυστέρηση των σπουδών τους, καθυστέρηση της ίδιας τους της ζωής; Πότε θα παραπεμφθεί (για την ακρίβεια αποπεμφθεί από τον Πρωθυπουργό) και ο κ. Αρβανιτόπουλος σε κάποιο Πειθαρχικό Συμβούλιο για την πολύμηνη αδράνεια και απραξία του;

Είναι το λιγότερο υποκριτικό από την πλευρά του υπουργού Παιδείας να δράττεται της ευκαιρίας να βλέπει τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ πάνω στο θεατρικό σανίδι για να τον στείλει σπίτι του (ή σε κάποιο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.). Γιατί περίμενε τρεις μήνες για να λάβει μια απόφαση δυναμική και δραστική ώστε να επέλθει μια λύση στο αδιέξοδο; Και είναι το λιγότερο θρασύτατος, που συνεχίζει απτόητος την κοροϊδία στις πλάτες των φοιτητών, δηλώνοντας ακόμη και τώρα, αρχές Δεκέμβρη (!), ότι το εξάμηνο έχει ελπίδες να σωθεί. Να σωθεί κάνοντας μαθήματα ακόμα και το καλοκαίρι. Μάλλον τότε βολεύει τον κ. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος από τη μία καταχράζεται πολύτιμο χρόνο από τη ζωή των φοιτητών εξ’ αιτίας δικών του αποφάσεων, και από την άλλη έχει την απαίτηση να κουβάλα τους φοιτητές στην καρδιά του καλοκαιριού να κάνουν μαθήματα. Προσπαθεί, με λίγα λόγια, να διορθώσει ένα λάθος κάνοντας ένα δεύτερο. Και τα λάθη του έχουν ήδη κοστίσει πολύ ακριβά στους φοιτητές και τις οικογένειες τους… Είναι άμεση ανάγκη να απομακρυνθεί ο κ. Αρβανιτόπουλος, καθώς αποτελεί ξεκάθαρα κίνδυνο για την Παιδεία της χώρας που πλήττεται με τον πιο σκληρό και άδικο τρόπο.

Αλλά ας μη γελιόμαστε, η κατάσταση αυτή βόλεψε μια χαρά και τις δύο πλευρές. Αφ’ ενός έκανε τον κ. Πελεγρίνη ήρωα στα μάτια των διοικητικών υπαλλήλων για την ηρωική στάση που κράτησε απέναντι στο κατεστημένο και αφ’ ετέρου τον κ. Αρβανιτόπουλο που, με την πολύμηνη απραξία του, βρήκε την ευκαιρία να χοροπηδά πάνω στο κουφάρι της ελληνικής Παιδείας ζητωκραυγάζοντας για πρωτογενή πλεονάσματα.

Αφήνω για το τέλος μια φράση που δημοσίευσε ο αγαπημένος Αντίνοος Αλμπάνης στη σελίδα του στο Twitter: «Κοίτα μαμά, χορύς παναιποιστείμηα»…