Το θετικό όφελος από την αποχώρηση της Gazprom – Του Όμηρου Τσάπαλου

Για άλλη μια φορά πέφτουμε στην λούμπα να εκτιμήσουμε ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής με όρους επικοινωνίας εσωτερικής χρήσης. Από την ώρα που ανακοινώθηκε η απόφαση της ρωσικής Gazprom να μην δώσει προσφορά για την ΔΕΠΑ, οι εφημερίδες, οι ιστοσελίδες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από δηλώσεις και γνώμες «ειδημόνων» που εστιάζουν στην αποτυχία της ελληνικής Κυβέρνησης να κλείσει την συμφωνία με τους Ρώσους. Ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να εξετάσουν την υπόθεση υπό το πρίσμα της βραχυπρόθεσμης στρατηγικής της Κυβέρνησης σχετικά με το ενεργειακό παιχνίδι που παίζεται τους τελευταίους μήνες στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τις προσεχείς συμφωνίες που πρόκειται να κλειστούν για την μεταφορά φυσικού αερίου από την περιοχή της Κασπίας προς την Δύση…
Το ότι η Gazprom αποφάσισε μεταβολή δεν σημαίνει οτι ο Πρωθυπουργός υπέστη πλήγμα επειδή είχε προσωπικές επαφές με τον Πρόεδρο της εταιρίας ή επειδή τον δέχθηκε δυο-τρεις φορές στο Μέγαρο Μαξίμου (λες και στο Μαξίμου πηγαίνουν μόνο όσοι είναι καταδικασμένοι να συμφωνήσουν με τον Πρωθυπουργό αλλιώς απαγορεύεται να βγουν από το κτήριο…). Ούτε αυτό σημαίνει οτι η ελληνική οικονομία είναι αφερέγγυα επειδή ένας ξένος επιχειρηματίας αποφάσισε να κάνει πίσω επειδή εξέτασε ορθολογικά την κατάσταση και έκρινε με βάση το συμφέρον της εταιρίας που εκπροσωπεί. Ούτε φυσικά δηλώνει οτι η Κυβέρνηση υπέστη στρατηγική ήττα επειδή δεν έδωσε τις απαραίτητες εγγυήσεις που ενδεχομένως να έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με την κοινοτική νομοθεσία (που πάει να πει ότι θα τρέχαμε και δεν θα φτάναμε για να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα λίγους μήνες μετά). Όλες αυτές οι ερμηνείες, που δυστυχώς αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του σημερινών πρωτοσέλιδων και των σχολίων στα κοινωνικά δίκτυα από πολιτικούς, δημοσιογράφους και απλούς πολίτες, στερούνται πραγματισμού και κυρίως μιας ψυχραιμότερης αντιμετώπισης του ζητήματος. Αποτέλεσμα αυτού είναι να πέφτουμε στην παγίδα του λαϊκισμού και της ψυχολογικής απογοήτευσης ενώ στην ουσία τίποτα δεν έχει κριθεί αναφορικά με τον νέο ενεργειακό χάρτη που πάει να δημιουργηθεί στην περιοχή μας.
Η αποχώρηση της Gazprom σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για μια σημαντική συμφωνία στο τέλος του μήνα με τους Αζέρους με τις ευλογίες της Ε.Ε. για τον TAP, την ΔΕΣΦΑ και μεσοπρόθεσμα και για την ΔΕΠΑ. Σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα εγείρει σοβαρές ενστάσεις γιατί πολύ απλά το Αζερμπαϊτζάν δεν είναι Ρωσία, και η μέχρι τώρα εξάρτηση της Ευρώπης από την πρώτη δεν συγκρίνεται επ΄ουδενί με αυτήν της δεύτερης. Σημαίνει ότι η αμερικανική Κυβέρνηση θα στηρίξει ακόμη περισσότερο την αναμενόμενη συμφωνία για τον ΤΑP, αυτό το σημαντικό έργο από το οποίο η χώρα συνολικά περιμένει τεράστια οικονομικά και γεωστρατηγικά οφέλη τα επόμενα χρόνια. Σημαίνει τέλος, ότι δίνεται η απαραίτητη ώθηση στην Κυβέρνηση να στραφεί σε άλλους περισσότερο αξιόπιστους και αποτελεσματικούς για τα εθνικά συμφέροντα συμμάχους, που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν στρατηγικές συμμαχίες μαζί μας.
Καλώς ή κακώς το ιδεολόγημα του ξανθού γένους που θα έλθει να σώσει τον ελληνισμό (βάζω και την Κύπρο μέσα) από τις κακουχίες και τους εκβιασμούς των αμερικανοευρωπαίων μας τελείωσε. Και αυτή η ανώμαλη προσγείωση ίσως αποδειχθεί μακροπρόθεσμα πολύτιμη τόσο για τον εσωτερικό πολιτικό διάλογο (τώρα οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα πρέπει να βρουν άλλον εθνοσωτήρα) όσο και για την προάσπιση και προώθηση των εθνικών μας επιδιώξεων. Γιατί εδώ που τα λέμε, αυτό έχει σημασία τελικά…

Όμηρος Τσάπαλος
Πολιτικός Επιστήμονας