Ζωή: “Λευκός αφρός πικρής θαλάσσης, άρωμα φυγής εσχάτης”, τα Γυμνά Καλώδια μιλούν στον Ντενίς Μάρκο(vid)

Σαν προφητικά έμοιαζαν όλα όσα άκουσα στο 101ο live ενός αγαπημένου συγκροτήματος της ροκ σκηνής. Ο Ιούνιος ξεκίνησε ευχάριστα, αισιόδοξα, ρομαντικά αλλά και με ένα προμήνυμα πως θα έρθουν Άγιες Μέρες (;). Είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο 101ο live του συγκροτήματος που φέρνει το όνομα Γυμνά Καλώδια. Είναι από τις μπάντες που προσωπικά χαρακτηρίζω πολιτικοποιημένες καθώς σε μεγάλο βαθμό τα τραγούδια τους ασχολούνται την κοινωνία την ίδια και την βίαιη πραγματικότητά της. Μέσα στην απαισιοδοξία των στίχων τους μας μεταδίδουν ένα μήνυμα πως δεν πρέπει να τα παρατάμε. Ένα από τα τραγούδια τους φέρνει το όνομα “Εδώ Πολυτεχνείο” που μεταξύ άλλων έχει τους παρακάτω στίχους : “Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο βραδινός εκφωνητής από μια χώρα που ήταν πάντα στον αέρα” Σας θυμίζει κάτι από το σκηνικό των τελευταίων ημερών;

Δεν είχα ξαναβρεθεί σε επαφή με τα μέλη του συγκροτήματος παρά το γεγονός πως έχω ακούσει με τις ώρες την δισκογραφία τους. Από την πρώτη στιγμή που τους ζήτησα κάποιες δηλώσεις ήταν πρόθυμοι και ιδιαίτερα φιλικοί. Σε κάθε εμφάνισή τους φέρνουν τα πάνω κάτω, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στις δυο τελευταίες εμφανίσεις τους άστραψε και βρόντηξε ακόμα και ο καιρός καθώς ο αθεόφοβοι κατάφεραν μέχρι και 1η Ιουνίου να ξεκινήσουν τις βροχές όπως και στο προηγούμενο live τους πριν 2 μήνες περίπου.

Η πιο κατάλληλη στιγμή θεωρώ πως είναι αυτή την στιγμή να αναρτηθεί η συνέντευξή τους αλλά και κάποια βίντεο από την εμφάνισή τους σε ένα ροκ μαγαζί στην περιοχή του Ζωγράφου. Η βραδιά μάλιστα μας επιφύλασσε και μια έκπληξη καθώς για πρώτη φορά ακούσαμε ζωντανά το νέο τους τραγούδι “Είναι οι άλλοι παράξενοι ή είμαι εγώ;” με την συμμετοχή της Νάγιας Γρανά και του Φώτη Κοκαβέση. Ας μην πολυλογώ όμως τα υπόλοιπα ας τα πουν τα Γυμνά Καλώδια.

• Σε λίγες μέρες συμμετέχετε σε Φεστιβάλ στο Μενίδι, πώς νιώθετε που επιστρέφετε σε μια περιοχή που ήταν το καθοριστικό βήμα για την άνοδό σας στην ελληνική σκηνή;

Το Μενίδι, οι Άγιοι Ανάργυροι, το Περιστέρι και το Αιγάλεω είναι περιοχές στις οποίες μεγαλώσαμε. Είμαστε συναισθηματικά δεμένοι με τις γειτονιές αυτές, ότι μόνο γιατί μας στήριξαν, αλλά και γιατί ερχόμαστε από εκεί. Όμως λόγω του ότι είμαστε μουσικοί, έχουμε μάθει να δενόμαστε με όλες τις περιοχές και με όλες τις γειτονιές. Όπως λέει και το τραγούδι μας..»Στις γειτονιές όλου του κόσμου, καληνύχτα. Στις γειτονιές όλης της γης, όνειρα γλυκά. Στις γειτονιές που δεν πιστεύουν στα παραμύθια, δεν έχει θέση η ψυχή μου πουθενά».

• Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται το φαινόμενο στην ελληνόφωνη ροκ σκηνή πολλά συγκροτήματα να έχουν εκτός από ξενόγλωσση ονομασία αλλά και στίχους, εσείς πως πήρατε την απόφαση να συνεχίσετε να είναι τα τραγούδια σας με ελληνικούς στίχους;

Δεν υπήρξε ποτέ κάποια απόφαση. Λόγω του ότι είμαστε στιχοκεντρική μπάντα, δουλέψαμε στη γλώσσα που καταλαβαίναμε καλύτερα.

• Ο τελευταίος σας δίσκος έχει τον τίτλο άρωμα φυγής, είναι το άρωμα της εποχής δικαιολογημένα, η μουσική κατά πόσο βοηθάει σε αυτό;

Η ζωή είναι φυγή. «Ζωή: Λευκός αφρός πικρής θαλάσσης, άρωμα φυγής εσχάτης». Ήρθε η στιγμή στην πορεία μας να εκφράσουμε άμεσα αυτό που αισθανόμαστε, χωρίς ιδιαίτερους πειραματισμούς. Ξερά. Και φυγή είναι αυτό που αισθανόμαστε. Προσωπικά, κοινωνικά, πολιτικά. Η μουσική πάντα είναι το μέσο. Αν δεν υπήρχε αυτή, δεν θα ήταν τραγούδια, αλλά ποιήματα. Είναι και η μουσική ο τρόπος μας για φυγή, εκτός από τον δεδομένο.

• Είναι οι άλλοι παράξενοι ή είμαι εγώ φέρει όνομα το τελευταίο τραγούδι σας, είναι κάτι διαφορετικό μουσικά από αυτά που μας έχετε συνηθίσει τα μηνύματα παραμένουν ίδια όμως. Πώς θα χαρακτηρίζατε την συνεργασία με την Νάγια Γρανά και τον Φώτη Κοκαβέση, θα προκύψουν και άλλες συνεργασίες έκπληξη;

Η Νάγια και ο Φώτης είναι καταπληκτικοί άνθρωποι. Δέσαμε κατευθείαν στο τραγούδι λες και παίζαμε μαζί χρόνια. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία. Οι εκπλήξεις δεν έρχονται μόνο για τους ακροατές της μουσικής μας. Έρχονται και για εμάς. Και το τραγούδι αυτό ήταν και μια έκπληξη για εμάς. Προέκυψε η συνεργασία με την Ντέπη Χατζηκαμπάνη, και ο παραγωγός μας ο Νίκος Σπυρόπουλος έκανε τα πράγματα να δέσουν όμορφα και αρμονικά. Επόμενες εκπλήξεις μπορεί να υπάρξουν, αλλά θα είναι για όλους. Και για εμάς.

• Η ψηφιακή τεχνολογία δίνει οξυγόνο στην μουσική ή την σκοτώνει;

Την σκότωσε πριν χρόνια, και τώρα της κάνει ηλεκτροσόκ να την επαναφέρει.

• Άγιες μέρες λέγεται ένα από τα τελευταία σας κομμάτια, θα έρθουν άραγε και στην ζωή μας; Τι πρέπει να κάνουμε για να γίνει κάτι τέτοιο;

Πρέπει να εκφραζόμαστε για να έρθουν Άγιες Μέρες. Να επαναστατήσουμε. Και τρόποι υπάρχουν πολλοί. Ο καθένας πρέπει να βρει τον τρόπο που του ταιριάζει. Όλοι μας κρατάμε ένα όπλο, και όλοι πιασμένοι χέρι χέρι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε κανέναν.

• Τα περισσότερα τραγούδια σας στο πρώτο άκουσμά τους φαίνονται απαισιόδοξα και καταθλιπτικά γιατί μας θυμίζουν κάτι από την προσωπική μας ζωή αλλά στην συνέχεια σου μεταφέρουν κάποια αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον, γιατί έτσι;

Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω γιατί. Μάλλον γιατί έτσι είμαστε σαν άνθρωποι. Είμαστε αισιόδοξοι, αλλά συνεχώς βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση εσωτερικής αναζήτησης που κρύβει και σκοτεινά μέρη. Όλοι οι άνθρωποι κρύβουμε κοινά στοιχεία ο ένας με τον άλλον. Τα τραγούδια εστιάζουν σε αυτά τα κοινά στοιχεία.