Ζωή με δόσεις – Της Μάνιας Βασιλειάδου

Στη ζωή όλα είναι δούναι και λαβείν.Κάτι δίνεις,κάτι παίρνεις.
Άλλοτε δίνεις πολλά και παίρνεις λίγα και άλλοτε δίνεις λίγα και παίρνεις πολλά.
Υπάρχουν βέβαια φορές που το τίποτα τα παίρνει όλα και το όλα παίρνει το τίποτα.
Τα πάντα είναι βέβαια προσωρινά άλλα και ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
Κύκλος είναι και γυρίζει εκτός αν κυνηγάς για πάντα την ουρά σου.

Τι λέω τώρα; Ούτε και εγώ ξέρω !

Είναι το τζιτζίκι στη σιγαλιά, είναι ο θόρυβος από το κύμα που σκάει, είναι οι μακρινές φωνές και τα γέλια των διπλανών, είναι η συζήτηση με τις φίλες που μεταναστεύουν για ένα καλύτερο αύριο, είναι οι αστραπές στον ουρανό, είναι το καλοκαίρι, είναι που είδα ειδήσεις μετά από είκοσι μέρες!

Πήραμε τη δόση…αλλά με δόσεις!
Ζούμε την κάθε μέρα χρωστώντας και πληρώνοντας με δόσεις και πέρνουνε τη δόση μας σαν τακτικοί «πρεζάκηδες» κυνηγώντας εδώ και χρόνια την ουρά μας.Και δεν μας ενοχλεί καθόλου που καθέ φόρα η δόση μειώνεται και μαζί με αυτήν η αξιοπρέπεια μας.
Είναι η εθνική μας ντόπα!
Ο συνδυασμός του πολυμήχανου Οδυσσέα και του υπόδουλου ραγιά οδήγησε στον λατρεμένο «Ακάλυπτο» του Αντώνη Καφετζόπουλου.

Μάθαμε να ζούμε το σήμερα όπως καλύτερα μπορούμε και να προσπαθούμε όσο λιγότερο γίνεται.
Να θεωρούμε μαλάκα τον τίμιο και μάγκα το λαμόγιο.
Να υποτιμούμε τη γνώση και τη μόρφωση γιατί δεν φέρνουν φράγκα ενώ το ξώβυζο,το σουτ και η «ποζεριά» σε φέρνουν στα καλύτερα σαλόνια .
Να καθαγιάζουμε τα λάθη μας,να τα ξεχνάμε γρήγορα και κυρίως να τα επαναλαμβάνουμε.
Να έχουμε δυο μέτρα και δύο σταθμά,ένα για την προσωπική μας κριτική και ένα για των «υποδιαίστερων» υπολοίπων.

Πας μη Έλλην Βάρβαρος.Άγνωστος ο εμπνευστής της συγκεκριμένης έκφρασης αλλά αιώνες τώρα περικλείει την εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων για τα διανοητικά και άλλα επιτεύγματα τους.Μεταλαχθήκαμε οι ίδιοι σε βάρβαροι βιάζοντας την ίδια μας τη χώρα και μαζί με αυτήν και τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Ένα σύντομο ταξίδι στη γειτονική Ρώμη τόνωσε την εθνική μου υπερηφάνια και ταυτόχρονα την εθνική μου ντροπή.
Παντού αναφορά για τη συνδρομή της Ελλάδος στην πορεία της Ιστορίας της σαν φάρος γνώσης και πολιτισμού.
Μια πανέμορφη πόλη, με όλη την ιστορία της ζωντανή και συνδυασμένη αρμονικά με το σύχρονο τρόπο ζωής, ανοίγει την αγκαλιά της σε δυόμιση εκατομμύρια τουρίστες τη μέρα μαθαίνοντας τους την κοιτίδα του δικού μας, ξεχασμένου από εμάς,πολιτισμού.

Veni,Vidi,vici?…ήρθα,είδα,νίκησα;…

Γυρίζοντας ντράπηκα που δεν είχα ανεβάσει τα παιδιά μου,ούτε βέβαια και το σχολείο,στο Λευκό Πύργο.Αποφάσισα ότι η Κυριακή θα ήταν εκπαιδευτική εκδρομή και θα διέθετα την ίδια
χαρά και χρόνο να τους ξεναγήσω στην πολιτιστική τους κληρονομιά.
Αποδείχθηκε εξαιρετικά διασκεδαστικό για εκείνα και ιδιαιτέρως απογοητευτικό για εμένα .
Απ´ότι είδαν και άκουσαν μέσα στο μουσείο του Πύργου για την ιστορία της πόλης ,έχουν μείνει ελάχιστα υπολείμματα και αυτά παρατημένα να μαραζώνουν με χαμένη τη λάμψη του παρελθόντος που κουβαλούν.
Ο εξάχρονος γιος μου έψαχνε να βρει τη Χρυσή Πύλη,την ιστορία της οποίας άκουσε και ο δωδεκάχρονος μου έδειχνε τα τετραγωνικά της ρωμαϊκής αγοράς που σκέπασαν οι εργολαβικές εργασίες της δεκαετίας του εξήντα .

-«Δυστυχώς παιδιά ,μπορείτε να πάρετε μία δόση μόνο της ιστορίας της πόλης «,τους εξήγησα.
-«Αν πάμε όμως κάποτε στο εξωτερικό θα πάρετε μία γενναία δόση του ελληνικού πολιτισμού».
-«Και εδώ δόσεις ρε μαμά «,αστειεύτηκε ο μεγάλος .»Πάλι η Μέρκελ θα μας τις δώσει ;»
-«Ζωή με δόσεις αγόρι μου»!

Απλά να θυμόμαστε όλοι ότι λαός που ξεχνάει την Ιστορία του είναι υποχρεωμένος να τη ξαναζήσει.
Θα χρειαστεί να περάσουμε διάφορες «αλχημείες» για οδηγηθούμε στην τελείωση. Άλλωστε τα στάδια προς αυτήν ,σύμφωνα με τους μελετητές,ειναι η διάλυση,η συγχώνευση και ο εξευγενισμός …προς το παρόν είμαστε ακόμα στην αρχή.

Μάνια Βασιλειάδου
oloigiaolous.gr