Η Ζωή Τηγανούρια παρουσιάζει όλα της τα όνειρα στα πλήκτρα του ακορντεόν!

Κλείνει τα μάτια και αφήνεται στην ένταση των δαχτύλων της και στους ήχους του ακορντεόν της. Το χαμόγελό της σε συνδυασμό με την κίνηση του σώματός της που..απλά συμβαίνει αυθόρμητα, ταξιδεύει όποιον την ακούει στα πιο κρυφά μονοπάτια της ψυχής. Η Ζωή Τηγανούρια δεν εγκατέλειψε ούτε για μια στιγμή το όνειρό της.. Την ποιοτική μουσική.. Το ακορντεόν..

Η συνέντευξή της στο oloigiaolous.gr :

Ποιος είναι ο επαγγελματικός σας τίτλος σήμερα;

Είμαι σολίστ ακορντεόν και συνθέτης. Ασχολούμαι με την καλή, την ποιοτική μουσική με πολλή αγάπη και σεβασμό.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Μεγάλωσα στη Σαμοθράκη με δυο καταπληκτικούς γονείς και τον αδερφό μου. Ζούσαμε στο Λάκωμα, σε ένα σπίτι μακριά από τα υπόλοιπα σπίτια του χωριού.

Η σχέση σας με τη μουσική πώς προέκυψε;

Το επίθετο «Τηγανούρια» στη Σαμοθράκη συνδέεται απόλυτα με την παραδοσιακή μουσική. Είμαστε γνωστοί ως η οικογένεια παραδοσιακών μουσικών. Γεννήθηκα μέσα στη μουσική και τη λάτρεψα. Βοήθησε βέβαια και το DNA!

Ακολουθήσατε κάποιες μουσικές σπουδές;

Στη Σαμοθράκη ήμουν αυτοδίδακτη. Στη συνέχεια ακολούθησα μαθήματα αρμόνιου στην Αλεξανδρούπολη όπου στην αρχή πηγαινοερχόμουν με τη μητέρα μου. Φυσικά όσο περνούσαν τα χρόνια ήμουν ανήσυχη. Στα 18 μου ο καθηγητής μου με πρότεινε να διδάξω στο παράρτημα του Νάκα στο Διδυμότειχο σε 30 μαθητές. Έτσι ξεκίνησε η επαγγελματική μου πορεία.

Η συνέχεια ποια ήταν;

Πέρασα στη Νοσηλευτική Ιωαννίνων όπου στο δεύτερο εξάμηνο έφυγα για την Αθήνα χωρίς να ενημερώσω τους γονείς μου. Υπήρχε κόντρα μεταξύ μας γιατί εγώ ήθελα να πάω να δουλέψω ως μουσικός στην Αθήνα κι εκείνοι ήθελαν να τελειώσω τη Νοσηλευτική. Έτσι, σε συνεννόηση με τον αδερφό μου, τα μάζεψα κι έφυγα. Έκλεισα τη δουλειά και μάλιστα για τον πρώτο μήνα δεν ήξεραν οι δικοί μου ότι μένω στην Αθήνα. Όταν το έμαθαν τους ανακοίνωσα πως τα σχέδια αυτά είναι και δεν αλλάζουν. Τους υποσχέθηκα ότι θα δώσω ξανά Πανελλήνιες και πράγματι τη δεύτερη φορά πέρασα Νοσηλευτικής Αθήνας οπότε ήμασταν όλοι ικανοποιημένοι. Στα 18 μου λοιπόν βρέθηκα να παίζω αρμόνιο σε ένα οικογενειακό μαγαζί.

Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η αλλαγή;

Πολύ δύσκολη. Από ένα μικρό χωριό της Σαμοθράκης βρέθηκα στην Αθήνα, σε μικρή ηλικία, να δουλεύω νύχτα από ένα σημείο και μετά και χωρίς τον αδερφό μου. Πέρασα διάφορα, δεν είχα και την εμπειρία, όμως, στο μυαλό μου είχα χαράξει τον δρόμο μου. Ήξερα ότι η μουσική είναι η ζωή μου.

Ποια ήταν η πιο μεγάλη διαφορά από το χωριό στην πόλη που σας δυσκόλεψε περισσότερο;

Η συμπεριφορά των ανθρώπων. Είχα μάθει σε ανοιχτούς ανθρώπους κι εδώ ήταν όλα ξένα. Επίσης επειδή ήμουν μικρή δεν μπορούσαν να με δουν σαν επαγγελματία. Αναγκάστηκα να χτίσω άμυνες.

Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;

Όχι. Μόνο το 2011 με κάποια προβλήματα που αντιμετώπιζα από κάποια κακοήθη άτομα. Μόνο τότε. Από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου.

Πώς ξανασταθήκατε στα πόδια σας;

Την περίοδο εκείνη μαζί με τα άσχημα που συνέβησαν στα επαγγελματικά ήρθε ο γάμος μου και ακολούθως και η κόρη μου. Οπότε αυτά τα δυο με βοήθησαν να σταθώ ξανά στα πόδια μου και να κάνω την επανεκκίνησή μου. Η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Θα αφήνατε την καριέρα για την οικογένεια;

Δεν κοντράρονται μεταξύ τους. Ο σύζυγός μου είναι πολύ καλός μουσικός , έχουμε την ίδια στάση ζωής, οπότε με συνεννόηση και αγάπη δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

Το ακορντεόν πώς προέκυψε;

Ήρθε στη ζωή μου στα 21 μου. Ένας φίλος άφησε το ακορντεόν του στο σπίτι μου και όταν άρχισα να το επεξεργάζομαι ένιωσα τα δάχτυλά μου να γίνονται ένα με αυτό.

Πώς νιώθετε την ώρα που παίζετε κάποιο κομμάτι;

Νιώθω πολλή αγάπη για αυτό που κάνω. Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω στη μουσική. Νομίζω ότι μόνο έτσι μπορεί να το καταλάβει κι ο κόσμος και να απολαύσει αυτό που ακούει.

Κάποιος ίσως να περίμενε ο ήχος του ακορντεόν να συνοδεύεται από τη φωνή σας σε ορισμένα τραγούδια. Γιατί δεν τραγουδάτε;

Τραγουδάω μερικές φορές, αλλά δεν είναι το πάθος μου. Δεν είναι κάτι που το έχω μεράκι. Σε ένα δικό μου τραγούδι μπορεί να πω το ρεφρέν αλλά μέχρι εκεί. Ας τραγουδήσουν αυτοί που έχουν το ταλέντο. Όπως με ενοχλεί που κάποιοι παίζουν λίγο βιολί, λίγο ακορντεόν, λίγο αρμόνιο, λίγο τραγουδούν, λίγο χορεύουν χωρίς να είναι το επάγγελμά τους. Δηλαδή, αφού είσαι καλός σε κάτι ασχολήσου με αυτό που ξέρεις καλά. Αυτό πιστεύω για την Τέχνη. Για να αναπτυχθεί η Τέχνη.

Ποιες συναυλίες ακολουθούν;

Το καλοκαίρι έχει ξεκινήσει με μια σειρά από συναυλίες όπως στο θέατρο Βέμπο με την εξαιρετική mezzo soprano Ελένη Βουδουράκη και στο κηποθέατρο της Νίκαιας όπου συμμετείχαν οι: Αχιλλέας Γ. Χαλδαιάκης , Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης, Ελένη Βουδουράκη, Θάνος Πολύδωρας, Βυζαντινό Ωδείο, «Εμπειροτέχνες», Σχολή Χορού «Χοροακτίς» Κωστάκη-Μαυροειδή, Fuerza Aztekita Αmateur και η Πελαγία Μυλωνά. Η επόμενη συναυλία είναι στις 24 Ιουλίου στο Φεστιβάλ του Άρδα όπου συμμετέχω για δεύτερη χρονιά, πέρυσι με τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς φέτος με τον Θάνο Πολύδωρα. Στο τέλος Αυγούστου θα δώσουμε μια συναυλία στο Δήμο Αθηναίων, στο θέατρο του Κολωνού. Στις 18 Σεπτεμβρίου στο Δήμο Καλλιθέας με τον Θάνο Πολύδωρα και την Υακίνθη Λάγιου. Και θα δώσουμε κι άλλες παραστάσεις με ημερομηνίες που θα ανακοινώσουμε στην πορεία.